بررسی اثر مینوسایکلین و رایلوزول بر تحمل به اثر ضد دردی مرفین در موش صحرایی نر

Abstract

مصرف مزمن اپیات‌ها سبب القای تحمل به اثرات ضددردی آنها می‌شود. مکانیسم‌های نوروبیولوژیکی این پدیده کاملا شناخته نشده است. مطالعات متعددی حاکی از نقش مهم مسیر نیتریک اکساید/N-متیل D-آسپارتات در بروز تحمل به اثرات ضددردی مرفین می‌باشد. مینوسایکلین و رایلوزول بطور مستقیم و غیرمستقیم دارای اثرات مهاری بر سیستم نیتریک اکساید می‌باشند. هدف: هدف اصلی از این طرح بررسی و ارزیابی اثرات مصرف سیستمیک مینوسایکلین و رایلوزول بر تحمل به اثرات ضد‌دردی مرفین در موش صحرایی نر می‌باشد. روش کار: حیوانات ( رت نر٬ نژاد wistar در محدوده‌ وزنی g 275-225 و با سن مشابه) به 12 گروه هشت تایی تقسیم شده و روزانه رژیم‌های زیر را دریافت کردند: سالین با دوز ml/kg 1 به صورت داخل صفاقی ؛ سالین (ml/kg, ip 1) + مرفین (mg/kg, ip 10) ؛ مینوسایکلین (mg/kg, ip 40و20و10) + مرفین (mg/kg, ip 10) ؛ مینوسایکلین (mg/kg, ip 10) ؛ (%2) 80 Tween (ml/kg, ip 1) ؛ (%2) 80 Tween (ml/kg, ip 1) + مرفین (mg/kg, ip 10) ؛ رایلوزول (mg/kg, ip 12و8و4) + مرفین (mg/kg, ip 10) ؛ رایلوزول (mg/kg, ip 12) . ارزیابی حس درد با تست هات پلیت انجام گرفت. عکس‌العمل به هات پلیت هنگامی ثبت شد که حیوان پای عقب خود را می‌لیسید. روزانه یک بار زمان عکس‌العمل تعیین ‌گردید و سپس دارو تزریق ‌شد. 30 دقیقه بعداز تزریق دارو٬ مرفین تزریق ‌شد و زمان عکس‌العمل حیوان 30 دقیقه بعداز دریافت مرفین ارزیابی ‌شد. نتایج: نتایج حاکی از آن است که مینوسایکلین در دوزهای (mg/kg 40و20) توانسته است روز کامل شدن تحمل را 3 روز به تعویق بیاندازد. در مورد دوز mg/kg 10 مینوسایکلین روزکامل شدن تحمل را 4 روز به تعویق انداخته است. رایلوزول در دوزهای ( mg/kg12و8) توانسته است روز کامل شدن تحمل را 5 روز به تعویق بیاندازد. در مورد دوز mg/kg 4 رایلوزول روز کامل شدن تحمل را 1 روز به تعویق انداخته است. بحث و بررسی : تداخل در سیستم نیتریک اکساید و مسیر گلوتامینرژیک توسط مینوسایکلین و توانایی رایلوزول به عنوان مهارکننده ریلیز گلوتامات٬ به عنوان مکانیسم‌های احتمالی این داروها در کاهش تحمل به اثرات ضددردی مرفین می‌باشند.