بررسی اثر مینوسیکلین بر علائم سندرم محرومیت از مرفین در موش صحرایی نر

Abstract

مقدمه: مطالعات متعددی حاکی از نقش مهم مسیر نیتریک اکساید/N-متیل D-آسپارتات در بروز وابستگی وعلائم قطع مصرف از مرفین وجود دارد. گزارشات حاکی از تاثیر مینوسیکلین در مهارNOS می باشد. هدف:هدف ازاین مطالعه بررسي اثر مينوسيكلين بر علائم سندرم محروميت از مرفين (withdrawal syndrome) در موش صحرايي نر می باشد. روش كار: در اين مطالعه موشهاي صحرايي نر سفيد از نژاد Albino wistar در5 گروه 8 تایی در محدوده وزني (225-275) گرم به طور تصادفي انتخاب و آزمایشات طبق پروتکل زیر بود. 1- يك گروه 8 تايي سالين ( ) 2- گروه كنترل: يك گروه 8 تايي سالين ( ) + مرفين ( ) 3- سه گروه 8 تايي مينوسيكلين ( ) + مرفين ( ) جهت ايجاد وابستگي مرفين طبق الگوی دوزهای زیر در مدت 9 روز تزریق شد. روز اول: ، روز دوم و سوم: ، روز چهارم و پنجم: ، روز ششم و هفتم: ، روز هشتم و نهم: (كه روز نهم فقط دوز صبحگاهي تجويز مي‌شود) تجويز مینوسیکلین - مرفین روزي 2 بار (هر 12 ساعت) می باشد و مینوسیکلین درست قبل از مرفين تجويز میشد. براي مشخص ساختن ميزان وابستگي يك دوز نالوکسان به صورت داخل صفاقي 1 ساعت بعد از دوز صبحگاهي مرفين در روز نهم تزريق ‌شد و بلافاصله علائم سندرم محروميت از مرفین J) ) Jumping ، (S) Standing on feet، (GG) Genital Grooming، (AW) Writhing Abdomen، WDS))Wet Dog Shake به مدت 60 دقيقه ثبت ‌گردید. نتايج: نتایج حاکی از آن بود كه مينوسيكلين علائم سندرم محروميت را بجز Jumping به صورت معني‌داري كاهش می داد. بحث و نتیجه گیری: داده های حاصل از این مطالعه بیانگر آن است که مینو سیکلین علائم سندرم محرومیت از مرفین را کاهش داده است که مکانیسم احتمالی برای اثر این دارو مهار مسیر نیتریک اکساید سنتاز و یا N-متیل D-آسپارتات می باشد.