فرمولاسیون فرآورده های ضد آفتاب شیمیایی با جذب پوستی کم با استفاده از سیکلو دکسترین ها

Abstract

هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر کمپلکس تعدادی از مواد موثره ضد آفتاب جدید و رایج در فرآورده های ضد آفتاب با سیکلودکسترین بر روی جذب پوستی این مواد و فرمولاسیون یا بهینه سازی فرمولاسیونهای ضد آفتاب موجود با استفاده از این تکنیک به منظور کاهش جذب پوستی آنها بود.در مرحله اول این مطالعه یک فرمولاسیون پایه قابل قبول از نظر شکل و خصوصیات ظاهری و پایداری فیزیکی و شیمیایی تهیه گردید.فرآیندکمپلکس کردن تک تک مواد موثره ضدآفتاب با سیکلودکسترین با استفاده از روشهای مختلف شامل خمیر کردن ،همسایش و تبخیر حلال انجام شد.کارایی فرآیند کمپلکس شدن هر ماده با استفاده از طیفهای DSC و FTIR تعیین شده و بهترین روش کمپلکس کردن برای هر دارو تعیین گردید.در مرحله بعد مطالعات مربوط به جذب پوستی انجام گرفت بدین ترتیب که از فرمولاسیونهای پایه حاوی ماده ضد آفتاب،حاوی ماده ضد آفتاب و سیکلودکسترین بصورت مخلوط فیزیکی و حاوی کمپلکس ماده ضد آفتاب و سیکلودکسترین جذب پوستی انجام گرفت.مطالعات جذب پوستی بااستفاده از پوست کامل رتهای ویستار و سلهای دیفوزیون از نوع فرانز انجام شده و غلظت نمونه های گرفته شده با استفاده ازدستگاه HPLC تعیین گردید.نتایج نشان داد که کمپلکس سیکلودکسترین با مواد ضدآفتاب کاهش بسیار قابل توجهی بر جذب پوستی همه مواد ضدآفتاب بکار برده شده داردبطوریکه فلاکس دارو از فرمولاسیونهای حاوی کمپلکس نسبت به فرمولاسیونهای فاقد سیکلودکسترین در حدود 145 برابرکاهش نشان داد،اما این کاهش فلاکس در مورد مخلوط فیزیکی سیکلودکسترین با ماده ضد آفتاب فوق در مقایسه با فرمولاسیون بدون سیکلودکسترین قابل ملاحظه نبود.نتایج همچنین نشان دادکه کمپلکس شدن با سیکلودکسترین علاوه بر کاهش فلاکس سبب افزایش قابل ملاحظه در زمان تاخیرجذب این مواد در پوست میشود.این نتایج نشان میدهد که سیکلودکسترین در صورت ایجاد کمپکس با مواد ضد آفتاب میتواند جذب پوستی مواد ضد آفتاب را کاهش دهد بطوریکه این کاهش جذب بسیار قابل ملاحظه باشد.