طراحی پمپ اسموتیک ایندومتاسین با هسته دو لایه و بررسی تاثیر عوامل مختلف بر رهش دارو از آن

Abstract

سیستم های نوین دارورسانی (NDDS) دارای مزایای زیادی نسبت به اشکال سنتی می باشند که از جمله آنها می توان به طول اثر بیشتر عوارض جانبی کمتر سطح خونی یکنواخت تر و پذیرش بالاتر اشاره کرد. سیستم های اسموتیک خوراکی از جمله این اشکال دارویی هستند که می توانند محتوای دارویی خود را در مدت طولانی و با سرعت ثابت آزاد کنند. در این مطالعه سعی گردید تا علاوه بر فرمولاسیون پمپ اسموتیک ایندومتاسین با هسته دولایه تاثیر پارامترهای مختلف بر میزان و کینتیک آزاد سازی ایندومتاسین از آن بررسی شود. سلولز استات به عنوان پلیمر تشکیل دهنده لایه نازک در فرمولاسیون غشا نیمه تراوا به کار برده شد. برای روکش دادن هسته ها از روش غوطه ورسازی استفاده شد. و این روکش ها توسط مته های ریز با قطرهای استاندارد در لایه دارو سوراخ گردید. آزاد سازی دارو از فرمولاسیونهای تهیه شده با استفاده از دستگاه اندازه گیری سرعت انحلال استاندارد ( USP IIمدل پارو) تعیین گردید و غلظت داروها در نمونه ها به روش اسپکترو فتومتری UV اندازه گیری شد. فرمولاسیونهای مختلف با استفاده از چهار شاخص مقایسه ای شامل ( D10hدرصد داروی آزاد شده پس از 10 ساعت( ( Tl زمان تاخیر آزادسازی دارو از سیستم) و شاخص های کینتیکی شامل ( RSQضریب تعیین داده های انحلال از کینتیک درجه صفر) و ( DEVمیانگین انحراف داده های انحلال از کینتیک درجه صفر) مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن است که ضخامت روکش تاثیر قابل ملاحظه ای بر میزان D10h و زمان تاخیر آزاد سازی فرمولاسیون ها دارد. با افزایش قطر سوراخ زمان تاخیر کاهش و D10h افزایش می یابد اما مینتیک آزاد سازی دارو از کینتیک درجه صفر فاصله می گیرد. لذا بایستی قطر سوراخ اپتیم شود. همچنین ارتباط مستقیم بین لیپوفیلیسیته پلاستی سایزر بکاررفته با زمان تاخیر و D10h مشاهده گردید.