بررسی تاثیر آنتی بیوتیکهای ماکرولیدی بر نفوذپذیری رودهای دیگوکسین

Abstract

هدف از این مطالعه اندازهگیری نفوذپذیری رودهای دیگوکسین با استفاده از تکنیک SPIP است که با غلظتهای متعددی روی رت صورت گرفته است و همچنین ارتباط آن با Pgp که محدود کننده فراهمی زیستی خوراکی دیگوکسین است بررسی شده و بدین منظور از اریترومایسین و کلاریترومایسین که مهار کننده Pgp efflux است ،استفاده شده و تاثیرات آنها روی هم بررسی شده است.محلول دارویی شامل دیگوکسین و فنل رد در حضور و عدم حضور اریترومایسین و کلاریترومایسین به عنوان مهار کننده Pgp تهیه شده و این محلول از قسمتی از ژژنوم کانوله شده رت عبور داده شده است. نمونه های خروجی هر 10 دقیقه در میکروتیوبها ج مع آوری شده که این کار به مدت 90 دقیقه به طول انجامیده است نمونه ها با متدRP_HPLC آنالیز شده اند و ضریب نفوذپذیری موثر دیگوکسین در غلظتهای5 و10و15و 20میکرومولار به دست آمده است که به ترتیب به قرار زیر است. بررسی های آماری نشان دادهکه نفوذپذیری روده ای دیگوکسین در هر چهار غلظت در حضور اریترومایسین و کلاریترومایسن افزایش قابل توجهی یافته است. اگر چه اختلاف قابل توجهی درPeffهای حاصل شده از چهار غلظت بکار برده از دیگوکسین مشاهده نشده که نشان دهنده عدم وابستگی نفوذپذیری دیگوکسین به غلظت است .بنابراین نتیجه گیری می شود که حداقل بخشی از تداخلات بالینی مشاهده شده مابین اریترومایسین و دیگوکسین و همچنین می تواند به خاطر واکنشهای ایندو در سطح جذب باشد.