ارزیابی تاثیر داروهای سلژیلین وامانتادین در تحمل و وابستگی ناشی از مصرف مورفین

Abstract

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات داروهای سلژیلین (مهارکننده ( MAOB وامانتادین (مهارکننده NMDA و فعال کننده سیستم دوپامینی) ونیز تجویزتوامآنهادرکاهش تحمل (بهاثرات ضد دردی) و علایم قطع مصرف ناشیازمصرف مورفین در موش سوری بود.برای این منظورموش های سوری نردرمحدوده وزنی 2030 گرم در گروههای8 تایی تقسیم گردیند.برای بررسی علایم قطع مصرف در گروههای متعددی از موش های سوری که به مدت 4 روز مورفین (50mgkg,ip) دریافت کرده بودند در روز چهارم نیم ساعت پس از دریافت آخرین دوز مورفین ، دوزهای مختلفی از سلژیلین (10,20,40mgkg,ip) وآماتادین ( 20,40,80mgkg,ip) ونیز دوز توام(آماتادین +(20mgkg,ip)سلژیلین ((10mgkg,ip)تزریق شد سپس یک ونیم ساعت بعد با تجویز نالوکسان (5mgkg,ip) علایم قطع مصرف (پرش وایستادن روی پاها)طی 30 دقیقه ثبت گردید.در بررسی تاثیر آمانتادین وسلژیلین در روند تحمل به اثرات ضد دردی مورفین ،نیم ساعت قبل از تزریق روزانه مورفین (50mgkg,ip) در گروههای مختلف به مدت 4 روز آمانتادین (20,40,80mgkg,ip) ویا سلژیلین (10,20,40mgkg,ip) ونیز دوز توام (آمانتادین + (20mgkg,ip) سلژیلین ((10mgkg,ip)تزریق شد. در روز پنجم با تزریق مورفین (9mgkg,ip) در گروههای تحت درمان با رژیم های مختلف اثر بی دردی ناشی از مورفین (9mgkg,ip) در طی یک ساعت در روش Hotplat اندازه گیری شد.نتایج نشان داد که دوزهای مختلف آمانتادین به طور معنی داری (P0.01) تحمل به اثرات ضددردی مورفین را افزایش می دهد درحالیکه علایم قطع مصرف (پرش)در دوزهای40 و 80آمانتادین به طور معنا داری کاهش می یابد.(P0.01) سلژیلین (10,20,40mgkg,ip) تاثیر معناداری درمهار تحمل ویا کاهش علایم قطع مصرف را ایجاد نکرد.تجویز توام دو داروی فوق به طور معنی داری تحمل به مورفین را در تست Hotplat کاهش نداد.احتمالا آمانتادین در دوزهای تجویزی در مطالعه حاضر با مکانیسم تقویت سیستم دوپامینرژیک عمل مینماید در حالیکه سرژیلین با مکانیسم افزایش فعالیت سیستم آدرنرژیک با دوزهای مذکور عمل نمایید.