بررسی تاثیر حاملهای مختلف بر روی افزایش ماندگاری اسانس در ادوکلن

Abstract

امروزه صنایع بهداشتی آرایشی در دنیاازاهمیت وارزش اقتصادی بالایی برخوردار است و یکی از قدیمی ترین و مهمترین شاخه های این علم مربوط به عطرهاوادوکلن هامیشودکهادوکلن ها به خاطر راحتی استعمال و پراکنش مناسب بو بیشترازسایرانواع مورد توجهاند.ادوکلن ها معمولی ترین فراورده آرایشی خوشبو کننده هستند.ادوکلن ها عموما دارای مشکل ماندگاری کم بو هستند.برای رفع این مشکل تا به حال از روشهایی مانند بارگذاری اسانس بر روی لیپوزومها و سیکلودکسترین ها و تهیه اشکال میکروامولسیون و میکرو انکپسولاسیون بهره برده اند که استفاده از لیپوزوم و میکروامولسیون به خاطرپایداری و بهره دهی کم و سیکلودکسترین ها به خاطر لکه گذاری فراورده هنوز در مرحله تحقیقات قرار دارد و تنها فراورده های میکروانکپسوله وارد بازار شده که،این فراورده ها هم از قیمتی بسیار بالاتر از فراورده های معمولی برخوردارند.در این پژوهش سعی شده فراورده های نوین اقتصادی و مناسب برای افزایش ماندگاری رایحه ادوکلن بر مبنای پیوندهای واندروالسی بین مولکول اسانس و حامل فرموله شود.برای نمونه اسانس ژرانیول برگزیده شد واز میان 13 حامل مورد بررسی 9 حامل شامل اودراژیت ها(5نوع)،ایزوپروپیل میریستات ،hpmc،p.v.p و دکسترین به خاطر اثرات فیزیکی نامطلوب یا نا پایداری فراورده ها کنار گذاشته شد و از بین 4 حامل تایید شده peg 300 و peg 400 و پروپیلن گلیکول و گلیسرین با نمونه گذاری 500 میکرو لیتر از نمونه در دستگاه ترموگراویمتر و مقایسه منحنی آزاد سازی اسانس با نمونه شاهد مشاهده شد که گلیسرین و پروپیلن گلیکول به مراتب اثرات مناسبتری از خود نشان دادهاند که ناشی از وجود3 و 2گروه عاملی oh به ازای هر ملکول و توانایی بالاتر برای پیوند واندروالسی در این دو حامل است.