طراحی سیستم دارورسانی اسموتیک با رهش تاخیری

Abstract

سامانه های بارهش تاخیری سامانه هایی هستند که پس از مدت زمان معینی تاخیر دارو را آزاد می کنند از جمله مزایای چنین سامانه هایی کاهش تعداد دفعات مصرف دارو جلوگیری از عوارض جانبی و افزایش پذیرش بیمار می باشد. در تحقیق حاضر استامینوفن با دوز 100 میلی گرم به عنوان داروی مدل در فرمولاسیون کپسول با رهش تاخیری به کار رفته است.بدین منظور کپسول با رهش تاخیری به کار رفته است.بدین منظور کپسول های خالی ژلاتینی به وسیله محلول سلولز استات و روغن کرچک در استون با غلظتهای مختلف به روش غوطه ورسازی و تبخیر روکش داده شده و دارو و عامل اسموتیک،که در این تحقیق سوربیتول بوده درون آن ریخته و دهانه کپسول به وسیله کلاهکیازجنس موم زنبورعسل مسدود گردید.با استفاده از دستگاه انحلال 2 USP ،فراورده فرموله شده از دیدگاه زمان خروج کلاهک مومی و شروع زمان رهش و اندازهگیری میزان انحلال مورد اندازه گیری قرار گرفت.در این بررسی تاثیر غلظتهای مختلف سلولز استات و روغن کرچک و ضخامت روکش نیمه تراوا و نیز کلاهک،در زمان شروع رهش دارو بررسی گردید.به عنوان مثال با پنج بار روکش دهی توسط محلول سلولز استات WW 11 و روغن کرچک WW 3 در استون و ایجاد روکش پلیمری به ضخامت WW 340می توان رهش دارو را تا 7 ساعت به تاخیر انداخت.نتایج حاصل از این بررسی ها نشان دادند که می توان با استفاده از سلولز استات به عنوان غشاء نیمه تراوا و ایجاد فشار اسمزی در داخل کپسول ،زمان رهش استامینوفن را کنترل کرده و آن را تا زمان دلخواه به تاخیر انداخت.اگر این کپسول تاخیری با یک محصول سریع رهش دارو همزمان مصرف گردد نیاز بیمار به دوز بعدی مرتفع می گردد و به این ترتیب تعداد دفعات مصرف دارو کاهش می یابد.