مطالعه نظری دیسپرسیونهای جامد ومجتمع های دربرگیرنده(Inclusion complex) در کنترل سرعت انحلال

Abstract

پراکندگی جامد و کمپلکس های در برگیرنده به طور گستردهای جهت کنترل رهش داروهااستفاده میشوند.دراین پایان نامه سعی شدهاست تا با بررسی کلی پراکندگی های جامد و همچنین کمپلکس های دربرگیرنده و نیز با بررسی جدیدترین تحقیقات صورت گرفته در این زمینه ، مزایا ومعایب استفاده از این دو روش برای کنترل رهش داروها (افزایش ویا کاهش رهش) را مورد ارزیابی قرار داد .نتیجه بررسی برروی تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد که با استفادهازحامل های محلول درآب نظیر PEG.PVP ،اوره ،مانیوتول و ... و تهیه پراکندگی جامد بااستفاده ازاین حاملها و نیز تهیه کمپلکسهای دربرگیرنده بااستفاده ازمشتقات محلول درآب سیکلودکسترین ، میتوان محلولیت داروهای کم محلول درآب رابه میزان قابل توجهی افزایش داد. همچنین بااستفاده از ترکیب دو یا چندپلیمر و با توجه به درهمکنش آنها و نیز بااستفاده از حاملهای کم محلول و یا نامحلول درآب ، می توان رهش داروها را از پراکندگی های جامد کاهش داد، نیز بااستفاده ازمشتقات هیدروفوب سیکلودکسترین و تهیه کمپلکس های دربرگیرنده از دارو و حاملهای مذکور میتوان سرعت رهش داروها را کاهش داد.امابا توجه به این که، درتهیهاشکال آهستهرهش بااستفاده ازروش پراکندگی جامد معمولا نیاز به دوترکیب حامل و یا دوپلیمر داریم و نیز باتوجه به این که وزن مولکولی وگریدهای (Grade) مختلف این پلیمرها در میزان رهش دخیل می باشند، لذا استفاده ازاین روش مستلزم آزمون و خطاهای بسیارمیباشد و حتی ممکن است رهش مطلوب دارو از پراکندگی جامد حاصل نشود. درحالی که بااستفاده از حاملهای هیدروفوب سیکلودکسترین و حتی تنهابابکارگیری یک حامل میتوان به شکل دارویی آهسته رهش دست یافت.وهمچنین باتوجه بهاین که،تهیه کمپلکسهای دربرگیرنده ازداروها میتواند موجب پایداری داروها شود و نیز طعم و مزه نامطلوب آنهارااصلاح کند،میتوان گفت که،این روش مزایای بیشتری نسبت بهروش پراکندگی های جامد درکنترل رهش داروهاداردومطمئنادرسالهای آیندهازسوی محققین مورد توجه بیشتری قرار خواهد گرفت.