بررسی تاثیرات پیشگیرانه سلنیوم در کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از تزریق ونوفر در بیماران همودیالیزی

Abstract

اهداف: آهن وریدی به میزان زیادی برای درمان آنمی در بیماران همودیالیزی بکارمیرود که مقداری از آن به ترانسفرین متصل نشده و به صورت آزاد باقی میماند. آهن آزاد برای بافتها سمی بوده و میتواند باعث لیپیدپراکسیداسیون شود. دراین مطالعه، ما اثرات آنتیاکسیدانتی سدیم سلنیت را دراین وضعیت اکسیداتیوی بررسی کردهایم. مواد و روشها: 14بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی (8مرد و6زن،زیر55 سال) که هفتهای 23 بار مورد دیالیز قرار میگرفتند و نیز آهن وریدی دریافت میکردندmg)100آهن، که 10 دقیقه بعد از شروع همودیالیز تزریق انجام میشد)، انتخاب شدند. نمونههای خونی قبل از تزریق ونوفر و نیز 45 دقیقه بعد از اتمام آن، دریافت میشد.برای بار دوم، در طی همان هفته تمامی بیماران کپسول 600 میکرو گرمی سدیم سلنیت را 6 ساعت قبل از دیالیز مصرف کرده و نمونه های خونی به همان صورت قبلی گرفته میشد.نمونههای خونی سانتریفوژ شده و در دمای C70 نگهداری شد.سپس غلظت MDA)مالون دی آلدهید) (یکی از محصولات پراکسیداسیون لیپیدی) به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. نتایج: میانگین غلظت سرمی MDA، قبل از تزریق ونوفر و نیز بعداز تجویز آن بهترتیب (355+188mcgL)یا(355188mcgL)و( 47+156mcgL)یا(47156mcgL) میباشد.بعد از مصرف سدیم سلنیت غلظت سرمی MDA،قبل و بعد از دریافت ونوفر به ترتیب زیر تغییر یافت:(449+216mcgL)یا(449216mcgL) و (347+125mcgL) یا.(347125mcgL)چنانکه مشخص است غلظت سرمی MDA،قبل از تزریق ونوفر درهر گروه افزایش مییابد و نیز غلظت سرمی آن بعد از دریافت سدیم سلنیت کاهش مییابد ولی این کاهش، چشمگیر نمیباشد. بحث و بررسی: این بررسی نشان میدهد که آهن وریدی منجر به آسیب اکسیداتیو در بیماران همودیالیزی میشود و سدیم سلنیت با افزایش فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز که آنزیم اصلی خنثی کننده رادیکالهای آزاد میباشد، باعث حفاظت بدن در مقابل این آسیب میشود.این امر نیاز به بررسیهای بیشتر به همراه گروه بیشتری از بیماران دارد.