بررسی تاثیر پارامترهای مختلف بر میزان و کینتیک رهش نیفدیپین از پمپ اسموتیک مونولیتیک با هسته متورم شونده

Abstract

سیستم های نوین دارورسانی مانند پمپ های اسموتیک مزایایی نسبت به اشکال دارویی معمول دارند که از جمله آنها به آزادسازی دارو در مدت طولانی تر، ایجاد سطح خونی یکنواخت، کاهش عوارض جانبی دارو وآسایش بیشتر بیماران مصرف کننده می توان اشاره کرد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر پارامترهای مختلف از قبیل میزان و نوع پلیمر ژلانت، نوع و میزان عامل اسموتیک، میزان سورفکتانت، ضخامت روکش، میزان پلاستی سایزر و قطر سوراخ سیستم بر میزان الگوی آزادسازی دارو از پمپ اسموتیک نیفدیپین میباشد. روکش با استفاده از سلولز استات با غلظت5 ,به عنوان پلیمر تشکیل دهنده لایه نازک و به روش غوطهورسازی ایجاد شده و سطح آن با استفاده از متههای ظریف با قطرهای مختلف سوراخ گردید. بررسی رهش دارو از سیستم با استفاده از تست انحلال و تعیین مقدار دارو با روش اسپکتروسکوپی UV انجام گرفت. به عنوان عامل ژلانت از پلیمرهای مختلف از جمله انواع (E5LV,E50LV,K100M) HPMCانواعCarbopol 939,(200,1500cps)CMC وPVP و به عنوان عامل اسموتیک از فروکتوز NaCl وKCl با مقادیر مختلف استفاده شد. مقایسه فرمولاسیونهای مختلف بر اساس درصد رهش 24 ساعته، زمان تاخیر، ضریب تعیین درجه صفر و درصد خطای دادههای رهش از کینتیک درجه صفر(, (Dانجام گرفت. نتایج رهش دارو از فرمولاسیونهای با قطر سوراخ مختلف نشان داد که افزایش قطر سوراخ و تغییر میزان SLS تا میزان اپتیمم میتوانند سبب بهبود الگوی رهش دارو و نزدیکتر شدن آن به کینتیک درجه صفر گردند و همچنین سبب کاهش قابل ملاحظهای در زمان تاخیر میشوند. همچنین نشان داده شد که میزان آبدوستی پلاستی سایزر به کار رفته در غشاء نیمه تراوا تاثیر قابل توجهی در میزان و نحوه رهش دارو از سیستم دارد.