بررسی اثرات کتامین و میدازولام برتحمل و وابستگی ناشی ازدریافت مورفین

Abstract

هدف ازاین مطالعه بررسی اثرات کتامین و میدازولام در مهار تحمل و وابستگی نسبت به اثرات ضددردی مورفین می باشد. روشها:درمطالعه حاضرگروههای متعددی ازموشهای سوری،مورفین mgkg,sc)50) یا مورفین mgkg,sc)50) + کتامین mgkg,ip)75,50,25) یا مورفین mgkg,sc)50) + میدازولام mgkg,ip)0512) و یا مورفین mgkg,sc)50) + [کتامین mgkg,ip)50) + میدازولام ](1mgkg,ip) به مدت 4 روز متوالی دریافت کردند در گروههای درمانی تجویزدارو هر روز 05 ساعت قبل ازتجویز مورفین صورت می گرفت تحمل باتجویز مورفین mgkg,ip)9)به عنوان یک تست دوز بررسی شد.علائم قطع مصرف بانالوکسان(4mgkg,ip)، 2ساعت بعداز تجویزآخرین دوزمورفین درتمام گروههادرروزچهارم مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج:این بررسیهانشان داد که رژیم درمانی کتامین بامیدازولام میزان تحمل و وابستگی راکاهش داده است ازطرفی تجویز توام کتامین و میدازولام قبل از رژیم درمانی مورفین درهرروزتحمل و وابستگی به مورفین رابطورمعنیداری کاهش داده است. بحث:کتامین و میدازولام به تنها یی یا توام،تحمل به مورفین و علائم ترک مصرف آن را که نمادی ازوابستگی به مورفین است را کاهش دادهاند.این اثرات رامی توان به رفتارآنتاگونیستی کتامین برای گیرندههای NMDA واثرات گابائرژیک میدازولام نسبت داد.بیشتراینکه تجویزتوام کتامین ومیدازولام از دو مسیر متفاوت سبب مهارپیدایش تحمل وعلائم ترک مصرف بطورمعنیداری شده است. لغات کلیدی :مورفین،آنتاگونیست NMDA،تحمل، وابستگی، میدازولام، کتامین