بررسی اثر تزریق داخل صفاقی پاراکلروفنیل آلانین بر میزان تجمع نوتروفیلی در پای ملتهب موش صحرایی با استفاده از شاخص اندازه گیری فعالیت آنزیم میلوپراکسیداز

Abstract

اثرات التهاب زایی سروتونین در التهاب حاد به اثبات رسیده است ولی تاکنون بیشترین تاکید بر روی سیستم سروتونرژیک محیطی بوده است. مطالعات قبلی نشان دادهاند که تخلیه سیستم سروتونرژیک بوسیله تزریق i.c.v، PCPA باعث کاهش معنیداری در پاسخ التهابی حاد ناشی از کاراژنین میشود که این تاثیرات با تجویز سروتونین اگزوژن قابل برگشت است. همچنین نشان داده شده است که اثرات سروتونین بر التهاب وابسته به زمان میباشد. مطالعه حاضر برای بررسی نقش سیستم سروتونرژیک مرکزی و محیطی در آدم ناشی از کاراژنین در پای موش صحرایی طراحی گردیده است. در این تحقیق تخلیه سیستم سروتونرژیک با تجویز داخل صفاقی PCPA با دوز 150mgkgday صورت گرفت. برای بررسی اثر دارو، به گروه I، یک روز، به گروهII،دو روز و به گروهIII، سه روز دارویPCPA با دوز 150mgkgday تجویز شد. در گروه1 ، روز دوم، در گروه2، روز سوم و در گروه3 ، روز چهارم،التهاب با تزریق زیر جلدی کاراژنین1 ,در کف پای موش صحرایی ایجاد شد.نتایج نشان می دهد که آدم در گروهIII نسبت به گروه کاراژنین بطور معنیداری در ساعت سوم (005(P و چهارم (001(P کاهش داشته ولی در گروه I وII تغییرات حجم پا نسبت به گروه کاراژنین اختلاف معنیداری نداشته است. فعالیت آنزیم میلوپراکسیداز نیز در هر سه گروه نسبت به گروه کاراژنین کاهش معنیدار(0001 (P داشته است. بنابر نتایج بدست آمده، سرکوب سیستم سروتونرژیک ممکن است از طریق تغییر در نفوذپذیری عروق و یا تجمع نوتروفیلی در التهاب محیطی دخیل باشد.