بررسی رهش فنوباربیتال از ماتریکسهای مشتقات سلولز

Abstract

هدف از این مطالعه، بررسی اثر پلیمرها و پرکنندههای مختلف و غلظت آنهابر روی سرعت رهش فنوباربیتال از ماتریکسهای پلیمری میباشد. سه نوع پلیمر بکار رفته در این مطالعه، هیدروکسی پروپیل متیل سلولز(HPMC) با ویسکوزیته های مختلف (HPMC K100M, HPMC K15M, HPMC K4M) ، اتیل سلولز(EC) و سدیم کربوکسی متیل سلولز(NaCMC) میباشد. ماتریکسهای پلیمری بروش کمپرسیون مستقیم تهیه شدند. همانطوریکه از نمودار انحلال برمیآید، افزایش غلظت HPMC و EC منجر به کاهش سرعت رهش فنو باربیتال میشود. برای نشان دادن اثر پرکننده بر روی سرعت رهش فنوباربیتال از ماتریکسهای HPMC، لاکتوز(بعنوان پرکننده محلول در آب) و دی کلسیم فسفات (بعنوان پرکننده نامحلول درآب) استفاده شد. نتایج نشان داد که افزایش غلظت پرکننده، باعث افزایش سرعت رهش فنوباربیتال میشود. هیدروفیلیسیته و هیدروفوبیسیته، اثر محسوسی روی الگوی رهش ندارد. همچنین نتایج نشان میدهد که افزودن NaCMC به ماتریکسهای HPMC ویا اتیل سلولز باعث افزایش سرعت انحلال فنوباربیتال از ماتریکسها میشود. این امر احتمالا یه علت فرسایش سریع ماتریکس در نتیجه محلولیت بالای NaCMC در مقایسه باHPMC و اتیل سلولز میباشد. نتایج حاکی از آن است که دستیابی به کینتیک درجه صفر از ماتریکسهای محتوی نسبتهای مناسب EC تقسیم بر HPMC K4M و ماتریکسهای HPMC K4M امکانپذیر میباشد.