بررسی رهش ایندومتاسین از ماتریکسهای پلیمرهای آکریلیک

Abstract

ایندومتاسین یک داروی ضد التهاب غیراستروییدی است که دارای اثرات ضد دردی، ضد تب و ضدالتهاب میباشد. این دارو به شکل کپسول در فواصل 68 ساعت تجویز میشود تا سطح سرمی آن برای حصول اثر درمانی در حد مطلوب نگه داشته شود. برای راحتی بیمار و کاهش فواصل تجویز دارو، تهیه شکل آهسته رهش مناسب به نظر میرسد. در این پایان نامه با استفاده از دو نوع کوپلیمر متاکریلیک اسید، اقدام به تهیه شکل آهسته رهش دارو شده است و تاثیر نوع و مقدار پلیمر به کاررفته، همچنین نوع و مقدار ماده پر کننده و در نهایت اثر اعمال حرارت در دماهای مختلف و به مدت های متفاوت روی رهش دارو از ماتریکسها بررسی شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که با افزایش مقدار پلیمر در ماتریکس ها، رهش دارو کاهش می یابد. علاوه بر این جایگزینی اودارژیت RS با RL باعث افزایش سرعت رهش دارو می گردد. استفاده از دی کلسیم فسفات به عنوان پرکننده در ماتریکسها نیز رهش دارو را در مقایسه با لاکتوز کاهش میدهد. اعمال حرارت در دمای C 50 بر ماتریکس ها باعث کاهش رهش دارواز ماتریکس های اودراژیت RS می گردد اما تاثیری بر رهش دارو از ماتریکس های اودراژیت RL ندارد. اعمال حرارت در دمای C 60 بر ماتریکس های اودراژیت RL باعث کاهش رهش دارو می شود. افزایش دمای حرات اعمال شده به بیش از C 50 و C 60 بترتیب در مورد ماتریکسهای حاوی اودراژیت RS و RL تاثیر بیشتری بر کاهش رهش دارو ندارد. کاهش رهش دارو از ماتریکسهایی که در دمای بالاتر از Tg مربوط به پلیمر خود قرار گرفتهاند، به کاهش تخلخل و افزایش پیچاپیچی شبکه پلیمری در اثر تبدیل شدن حالت پلیمر از شیشه ای به لاستیکی نسبت داده میشود که این پدیده مانع نفوذ محیط انحلا به درون ماتریکس و در نتیجه کاهش رهش دارو می شود. از این فرآیند می توان برای طولانی کردن رهش دارو از ماتریکسها حاوی پلیمرهای اودراژیت RS و RL استفاده کرد که از نظر اقتصادی بسیار مقرون به صرفه خواهد بود.