طولانی رهش نمودن پروپرانولول هیدروکلراید به روش پراکندگی جامد

Abstract

سالهای زیادی است که داروسازان از ماتریکس های پلیمری جهت آهسته رهش نمودن داروهای محلول در آب استفاده می کنند ولی مطالعات محدودی در مورد استفاده از فرمولاسیونهای پراکندگی جامد جهت آهسته رهش کردن داروهای محلول در آب صورت گرفته است و در اکثر این مطالعات موفقیت چشم گیری بدست نیامده است. در این تحقیق، از انواع پلیمرهای نامحلول (اودراجیت RS100، اودراجیت RL100 و اتیل سلولز) و محلول در آب (PEG6000) جهت طولانی نمودن رهش پروپرانولول هیدروکلراید از فرمولاسیونهای پراکندگی جامد قرص شده استفاده شده است. فرمولاسیونهایی با نسبتهای مختلفی از حاملها به روش ذوبان حلال با کمک اتانول96 ,تهیه شدند و سرعت رهش دارو از این فرمولاسیونها با استفاده از دستگاه شماره یک فارماکوپه آمریکا (دستگاه سبد گردان) به مدت 2 ساعت در محیط اسیدی ( 12= (pH و بلافاصله 6 ساعت در محیط بافر فسفات (68=(pH بررسی شد. همچنین مخلوط فیزیکی ساده فرمولاسیونها نیز تهیه شدند و تحت آزمایش انحلال قرار گرفتند. مقایسه نتایج فرمولاسیونهای پراکندگی جامد و مخلوط فیزیکی ساده حاکی از موثر بودن روش پراکندگی جامد در آهسته رهش نمودن پروپرانولول می باشد. برخی از فرمولاسیونهای پراکندگی جامد و مخلوط فیزیکی ساده بوسیله طیف سنجی FTIR مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از بررسی سرعت انحلال نشان می دهد که پراکندگی جامد روش موثری در طولانی رهش کردن پروپرانولول هیدروکلراید بوده و با انتخاب نسبت مناسب از اودراجیت و PEG6000 می توان پراکندگی جامد با رهش طولانی تهیه نمود، بررسی نتایج FTIR نشانگر عدم تداخل بین دارو و حاملها بود.