تاثیرانواع سورفاکتانت ها در سرعت آزادشدن دیکلوفناک سدیم از ماتریکس پلیمری

Abstract

امروزه مصرف فرآورده های با رهش کنترل شده بسیار رواج یافته است تا با کاهش نوسانات غلظت دارو در خون تا حد امکان از عوارض جانبی آن کاسته شود از طرف دیگر تحقیقاتی که در سالهای اخیر در مورد سورفاکتانتها انجام گرفته نشان میدهد انی مواد با توجه به ساختمان شیمیایی اثرات مختلفی در آزاد سازی داروها دارند به این ترتیب می توان از آنها به عنوان عامل کنترل کننده سرعت آزاد سازی داروها استفاده کرد. در این مقاله تاثیر انواع سورفاکتانتها در آزاد شدن دیکلوفناک از قرصهای ماتریکسی مورد بررسی قرار گرفته است. در این بررسی پودر دیکلوفناک سدیم به عنوان داروی آنیونی و چهار نوع سورفاکتانت آنیونی ، کاتیونی و غیر یونی به ترتیب شامل سدیم لوریل سولفات (SLS)، ستیل تری متیل آمونیوم بروماید (CTAB)، توئین 80 و آرلاسل 60 در غلظتهای مختلف به عنوان عامل مورد مطالعه در مارتیکس هیدروفیلی هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC) انتخاب شده است. پس از گرانولاسیون مرطوب و تهیه قرص آزمایش انحلال در محیط آبی انجام گرفت. مقایسه نمونه حاوی سورفاکتانتهای آنیونی، کاتیونی و غیر یونی با نمونه فاقد سورفاکتانت نشان می دهد SLS سرعت آزادسازی دراو را افزایش می دهد CTAB به طور قابل ملاحظه ای سرعت آزاد سازی را کاهش میدهد. آرلاسل و توئین هر دو ساعت آزاد سازی را کاهش می دهند. افزایش غلظت CTAB از صفر به د ه درصد باعث کند شدن قابل ملاحظه آزاد سازی دارو میگردد که دلیل این امر تشکیل کمپلکس نامحلول در آب دارو سورفاکتانت و تاثیر سورفاکتانت در افزایش ویسکوزیته لایه ژلی اطراف ماتریکس می باشد، SLS سرعت آزاد سازی را از طریق اثر ترکنندگی همچنین دافعه ناشی از همنام بودن بار دارو و سورفاکتانت افزایش میدهد. دلیل کاهش سرعت آزاد سازی دارو در حضور سورفاکتانت تویئن 80 و آرلاسل 60 کاهش محلولیت دارو در حضور سورفاکتانت میباشد.