مروری بر تازههای فارماسیوتیکس ناپروکسن

Abstract

ناپروکسن، یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی NSAIDازدسته2 آریل پروپیونیک اسید می باشد که بر خلاف اکثر NSAIDها که به صورت راسمیک هستند، به شکل انانتیومر S، به فروش میرسد. این دارو جدیدترین NSAID موجود در بازار دارویی ایران است و روز به روز بر اهمیت آن افزوده میشود. بنابراین بررسی فارماسیوتیکس آن به منظور بهبود خواص درمانیاش حائز اهمیت میباشد. در این نوشتار، ناپروکسن از نظر ویژگیهای فیزیکوشیمیایی، روشهای تعیین مقدار، فارماکودینامیک ، فارماکوکینتیک و فرمولاسیونهای داروئی بررسی شده است. از آنجا که ناپروکسن یک اسید ضعیف کم محلول در آب است، تلاشهایی در جهت بالا بردن محلولیت آبی آن صورت گرفته است. این دارو با مهار انزیم سیکلواکسیژناز، مانع سنتز پروستاگلاندین ها و ترومبوکسانها شده اثرات ضدتبی، ضددردی و ضدالتهابی اعمال می کند. نیمه عمر دراو در بدن در حدود 13 ساعت بوده در کبد متابولیزه و از راه ادرار دفع می گردد. تا دوز 500 میلی گرم دو بار در روز، یک رابطه خطی میان دوز و AUC مشاهده میگردد اما در دوزهای بالاتر به علت افزایش کلیرانس تام کلیوی، ارتابط خطی حفظ نخواهد شد. با ساخت فرمولاسیونهای نوین سعی شده است بر عارضه جانبی شایع آن یعنی ناراحتیهای معدی رودهای غلبه شود.