کنترل آزادسازی دارو از ماتریکسهای متاکریلات

Abstract

ایندومایسین و دیکلوفناک سدیم از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند که دارای اثرات ضد درد، ضدالتهاب می باشند. این داروها در فواصل 68 ساعت تجویز می شوند تا سطح سرمی آنها برای حصول اثر درمانی در حد مطلوب نگه داشته شود. برای راحتی بیمار و کاهش فواصل تجویز دارو، تهیه شکل آهسته رهش مناسب به نظر می رسد. در این پایاننامه با استفاده از دو نوع کوپلیمر متا کربلیک اسید، اقدام به تهیه شکل آهسته رهش دارو شده است و تاثیر نوع و مقدار پلیمر به کار رفته، همچنین نوع و مقدار ماده پرکننده و در نهایت اثر اعمال حرارت در دماهای مختلف و به مدت های متفاوت روی رهش دارو از ماتریکس ها بررسی شده است. نتیج حاصل نشان می دهد که با افزایش مقدار پلیمر در ماتریکس ها رهش دارو کاهش می یابد. علاوه بر این جایگزین اودراژیت RSبا RL باعث افزایشسرعت رهش دارو می گردد. استفاده از دی کلسیم فسفات بعنوان پرکننده در ماتریکس ها نیز رهش دارو را در مقایسه با لاکتوز کاهش می دهد. اعمال حرارت در دمای 50 درجه سانتی گراد بر ماتریکس ها باعث کاهش رهش ایندومتاسین از ماتریکس های اودراژیت RS می گردد اما تاثیری بر رهش دارو از ماتریکس های RL ندارد. اعمال حرارت در دمای 60 درجه سانتی گراد بر ماتریکس های اودراژیت RL باعث کاهش رهش دارو می شود. افزایش دمای اعمال شده به بیش از 50 و 60 درجه سانتی گراد به ترتیب در مورد ماتریکس های حاوی اودراژیت RS وRL، تاثیر بیشتری بر کاهش رهش دارو ندارد. کاهش رهش دارو از ماتریکس هایی که در دمای بالاتر از Tg مربوط به پلیمر خود قرار گرفته اند، به کاهش تخلخل و افزایش پیچاپیچی شبکه پلیمری در اثر تبدیل شدن از حالت شیشه ای به لاستیکی سبب داده می شود. که این پدیده مانع نفوذ انحلال به درون ماتریکس و در نتیجه کاهش رهش دارو می شود. نتایج حاصل از اسکن میکروسکوپ الکترونی مکانیسم دخیل پیشنهادی را ثابت کرد. طیف های DSC، XPD نیز نشان داد که محلول جامد در حین اعمال حرارت تشکیل نشده است. از این فرایند می توان برای طولانی کردن رهش دارو از ماتریکس های حاوی پلیمرهای اودراژیت RSوRL استفاده کرد که از نظر اقتصادی بسیار مقرون به صرفه خواهد بود.