بررسی عوامل موثر بر کاهش رشد کریستالی در سوسپانسیونهای دارویی

Abstract

سوسپانسیونها، دسته مهمی از اشکال داروئی هستند که به لحاظ پراکنده بودن ذرات داروئی هیدروفوب در فازمانی، حتی در صورت ثابت بودن وسعت جذب، سرعت جذب بالا و در نتیجه فراهمی زیستی قابل توجهی دارند. ذرات سوسپانسیون شده در دراز مدت، ممکن است دستخوش تغییراتی شوند که پیامد آن، رشد اندازه ذرات و تشکیل کیک می باشد. بنابراین بررسی پدیده رشد کریستالی و کاوش پیرامون علل ایجاد کننده و تلاش در جهت رفع آنها به منظور دستیابی به شکل داروئی مطلوب، ضروری می نماید. در این تحقیق، با بهره گیری از دو مدل داروئی استامینوفن و کلرامفنیکل پالمیتات، ابتدا آزمایشاتی پیرامون یافتن بهترین سوسپانسیون کننده، که خود عامل بسیار مهمی در بهبود شرایط سوسپانسیون و پایداری آن می باشد، با استفاده از سوسپانسیونکننده های مختلف مانند ( C.M.Cکربوکسی متیل سلولز)،( Na.C.M.Cسدیم کربوکسی متیل سلولز)، آویل، بنتونیت، کتیرا، صمغ عربی و کربوپول P 934ترتیب داده شد. سپس تاثیر سایر عوامل موثر بر کاهش رشد کریستالی مانند اندازه ذرات و توزیع یکنواخت آنها، انرژی مورد استفاده برای کاهش اندازه ذرات، اثر تویین 80 به عنوان سورفکتانت، افزایش منطقی ویسکوزیته حامل و در نهایت، افزودن مواد مهار کننده رشد کریستالی مانند ( P.V.Pپلی وینیل پیرولیدون) و( B.S.Aآلبومین سرم گاوی)، مورد بررسی قرار گرفت. پس از انجام آزمایشات بررسی پایداری فیزیکی، نظیر تعیین حجم سدیمانتاسیون(ارزش (F، دفعات باز پراکنش بعد از 15و 5 ماه،آزمایش ذوب و انجماد دورهای و در نهایت، تصاویر میکروسکوپی تهیه شده از نمونه های برتر،تاثیر شرایط و غلطت عوامل یاد شده تعیین گردید.