بررسی سرعت آزادشدن فنوباربیتال و ملح سدیم آن از پایه های شیاف

Abstract

فنوباربیتال دارویی است که به طور وسیعی به عنوان ضد تشنج استفاده میشود. به دلیل سهولت مصرف شیاف در شیرخواران و بیمارانی که در حال تشنج میباشند، در این تحقیق اقدام به تهیه شیافهای فنوباربیتال و سدیم فنوباربیتال گردید و آزاد شدن هر یک از آنها از پایههای چرب و محلول در آب بررسی شد. در مرحله اول، شیافهای 40 میلی گرمی فنوباربیتال و نمک سدیمی آن با استفاده از پایه چرب ویتپسول H15 و پایه محلول در آب پلی اتیلن گلیکول PEG4000 به میزان 90 درصد و PEG400 به میزان 10 درصد تهیه گردید و پس از انجام کنترلهای لازم، پایه های مناسب از نظر شکل ظاهری، نقطه ذوب و شکنندگی انتخاب گردید.در مرحله بعدی مقدار ماده موثر موجود در هر شیاف و میزان آزادسازی فنوباربیتال بررسی شد. تعیین مقدار دارو با استفاده از روش اسپکتروسکوپی UF در طول موج 240 نانومتر انجام گرفت. سپس سرعتهای آزادسازی دارو از پایههای چرب و محلول در آب اندازهگیری و مقایسه شد. نتایج بدست آمده نشان میدهد که: سدیم فنوباربیتال با پایه ویتپسول H15 و فنوباربیتال با پایه PEG بهترین فرمولاسیونها هستند و هر دو دارای حداکثر میزان آزادسازی دارو میباشند. اما به دلیل روند بسیار سریع آزادسازی پلیاتیلن گلیکولها وهمچنین تحریک مخاط توسط آنها پیشنهاد میشود که از شیاف سدیم فنوباربیتال با پایه ویتپسول H15 استفاده گردد.