نقش اندوتلین در پره کاندیشنینگ Preconditioning قلب ایسکمیک در مدل حیوانی موش صحرایی

Abstract

حالات ایسکمیک همیشه برای قلب زیان آور نبوده و دوره های کوتاه مدت اسکمی و پرفوزیون مجدد می تواند اثر حفاطتی بر روی قلب داشته و آنرا نسبت به اختلالات انقباظی ناشی از اسکمی های طولانی مدت و پرفوزیون مجدد بعد از آن محافظت نماید . مکانیسمهای پیشنهادی برای پره کاندیشینگ شامل نقش نیتریک اکسید و برادی کینین ، عوامل مختلف میتوکندری مانند پروتئین باز دارنده ATP ase و رادیکالهای اکسیژن ، پروستانوئیدها ، پروتئینهای استرس ، تغییرات نفوذ پذیری میکروسیرکولاسیون کرونر، آنژیوتانسین II ، کلسیم و محرکهای کلسیمی ، پروتئین کیناز C ، استانینگ میوکارد ، رادیکالهای آزاد ، آدنوزین ، گلیکولیز، کانالهای پتاسیم حساس به ATP و گیرنده های اپیوئیدی می باشد . اندوتلین قوی ترین ماده منقبض کننده عروقی اندوژن میباشد که تا کنون شناخته شده است و به سه شکل مختلف در بدن یافت شده و از طریق گیرنده های مخصوص خود باعث ایجاد یک سری تغییرات در حالات فیزیولوژیک بدن می شود . آنچه در این پایاننامه بررسی شده است اثرات ناشی از تزریق اندوتلین بر فاکتورهای همودینامیکی و آریتمی های ناشی از 30 دقیقه انسداد شریان کرونر در موشهای صحرایی Wistar و مقایسه آن با نتایج حاصل از پره کاندیشینگ مکانیکی می باشد . اپی زودهای اسکیمیک کوتاه مدت همراه با پرفوزیون متناوب بطور قابل ملاحظه و معنیداری انواع آریتمی های بطنی ناشی از انسداد شریان کرونر را کاهش می دهد ، ولی تزریق اندوتلین نمی تواند بطور معنی داری این آریتمی ها را کاهش دهد و حتی با افزایش غلظت داروی تزریق شده میزان مرگ و میر در نمونه ها افزایش می یابد . هدف این پایاننامه جستجوی راه مناسب برای اجرای این فرضیه و ایجاد پره کاندیشنینگ مطلوب توسط اندوتلین (که ذاتا" یک ماده آریتمی زا و پاتوفیزیولوژیک است) می باشد . شاید بررسیهای دیگر و تحقیقات وسیعتر جوانب دیگر قضیه را بیشتر روشن کرده و راههای مناسب برای استفاده بالینی از عوامل فارماکولوژیکی که قادر به ایجاد پره کاندیشنینگ میباشند را مشخص نماید