بررسی مهمترین عوامل موثر در استراتژی درمان داروئی بیماریها در دوران حاملگی

Abstract

داروئی که بالقوه سالم بوده و هیچ خطری برای جنین نداشته باشد وجود ندارد ونیز هر جنینی که در معرض یک داروی بخصوص قرار گیرد دچار ناهنجاری مادر زادی نمی شود. قبل از اینکه بیمار و پزشک تصمیم به مصرف دارو در دوران حاملگی بگیرد باید احتمال اثرات مضر ومفیددارو بدقت سنجیده شود. زمان ، دوز و مدت قرار گرفتن در معرض دارو ، در تعیین سمیت یک داروی مصرف شده بسیار مهم است . در انسان زمان سمیت بعد از گذشت چند روز از اوایل آخرین دوره قاعدگی تا 10 هفته بعد از آخرین دوره قاعدگی یعنی زمان اندام زائی است . اثرات دارو در جنین نسبت به مادر ممکن است بارزتر و طولانی تر باشد . زیرا در جنین به علت عدم تکامل کبد ، دفع دارو آهسته تر است . به داروها وعوامل زیست محیطی که دارای خواصی هستند وموجب رشد و تکامل غیر عادی در جنین می شوندتراژون گفته می شود سه ماهه اول در بوجود آمدن ناهنجاریهای مادرزادی بحرانی ترین زمان در دوران حاملگی است . بیشتر در این زمان است که تماس داروها و سایر فاکتورهای زیست محیطی با اثر بر روی عملکرد و رفتار جنین بعد از بارداری همراه است . قبل از اینکه هرگونه داروئی در دوران حاملگی تجویز شود ، باید چندین عامل در نظر گرفته شود:1 میزان مفید ومضر بودن آن بایستی سنجیده شود و داروساز باید مطمئن شود که داروی انتخابی بیشترین اثرات مفید وکمترین اثرات تراژونی دارود .2 برای رسیدن به تصمیم قطعی و اثبات اینکه آیا گزارشی از ناهنجاریها و مشکلات احتمالی وجود دارد یا نه، بایستی به منابع موثق و مناسب مراجعه شود.3 دوز ، خط سیر تجویز، سن بارداری و داروهای دیگر که با داروی مورد نظر تجویز می شود و تاریخچه فامیلی و میزان عبور دارو از جفت و عوامل محیطی که احتمال توانایی ایجاد ناهنجاری را افزایش یا کاهش می دهد باید در تجویز یک دارو در نظر گرفته شود