فارماکولوژی داروهای ضدصرع جدید

Abstract

صرع از اختلالاتی است که با تغییرات مزمن، عود کننده و پاروگسیمال فونکسیون نورولوژیک و در اثر اختلال در فعالیت الکتریکی مغز بوجود می آید. صرع می تواند در اثر صدمات عصبی، ضایعات ساختمانی و یا بصورت جزئی از بیماریهای سیستمیک و همچنین شاید به شکل ایدیوپاتیک باشد. برای درمان از داروهای فنی توئین ، کاربامازپین، والپروات، فنوباربیتال و بنزودیازپینها استفاده می شود و همچنین داروهای جدید به همراه داروهای فوق به صورت کمک درمان مصرف می شوند که شامل فلبامات، گاباپنتین، لاموتریژن، اکس کاربازپین، تیاگابین، توپیرامات، ویگاباترین و زونیزامید هستند. هدف از درمان صرع جلوگیری از تکرار حملات است ضمن اینکه باید با انتخاب ساده ترین رژیم درمانی اثرات جانبی دارو را به حداقل رسانید. درمان بیماری معمولا" با یک دارو کنترل می شود و در صورت عدم کنترل با تدابیر خاص دارو را تغییر میدهند در دارو درمانی صرع داروها با مکانیسم های مختلف باعث تثبیت غشاء سلولهای عصبی می شوند و در نهایت یا مانع از انتشار تخلیه از کانون صرع شده و یا استانه حملات را افزایش می دهند.