برهم کنش داروهای ضدانعقادخون (وارفارین و هپارین)

Abstract

زمانی گفته می شود بر هم کنش اتفاق افتاده است که اثرات یک دارو ، در حضور داروی دیگر، غذا، نوشیدنی و بعضی عوامل محیطی شیمیایی تغییر کرده باشد . اگر این بر هم کنش باعث تغییر در کارائی بالینیو یا افزایش سمیت آن باشد نتیجه حاصل ممکن است مفید یا مضر باشد . برای سهولت کار، بر هم کنش ها را می توان به دو گروه زیر تقسیم بندی نمود :1 بر هم کنش فارماکوسینیکی شامل جذب ، توزیع ، متابولیسم و دفع دارو است .2 بر هم کنش فارماکودینامیکی شامل تغییر اثرات یک دارو با حضور داروی دیگر در محل اثرش است . وارفارین و هپارین بعنوان ضد انعقاد خون بیشتر در آمبولی ریوی و ترومبوز ورید عمقی مورد مصرف قرار می گیرند. در صورت مصرف توام با بعضی از داروها ، اثرات آنها تغییر می یابد . بعنوان مثال داروهای اریترومایسین ، فلوکونازول ، مترونیدازول ، آمیودارون ، کلوفیبرات ، پروپرانولول ، پیروکسیکام ،و سایمتیدیناثرات ضد انعقادی وارفارین را زیاد می کنند در حالیکه داروهای گریزوفلوین، نافیسیلین، بابیتوراتها، کاربامازپین، کلستیرامین و سوکرالفات از اثرات آن می کاهند . آسپرین اثر ضد اعقادی هپارین را زیاد می کند ولی نیترگلیسیرین باعث کاهش اثر آن می شود .