تاثیردرمانهای فیزیکی کف لگن بر عملکرد جنسی و قدرت و تحمل عضلات کف لگن در زنان مبتلا به آمیزش دردناک

Abstract

هدف از این مطالعه، بررسی تاثیردرمانهای فیزیکی کف لگن بر عملکرد جنسی و قدرت و تحمل عضلات کف لگن در زنان مبتلا به آمیزش دردناک می باشد. در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 32 زن 20-50 ساله و فعال از نظر جنسی با شکایت دیسپارونی قبل از شروع مداخله، از نظر سلامت ژنیتال و قدرت و تحمل عضلات کف لگن معاینه شدند و پس از اطمینان از سلامت روانی به مدت 10 جلسه در طی 3 ماه تحت درمان های توانبخشی کف لگن قرار گرفتند. بعد از ارزیابی و تعیین محل و موقعیت نقاط ماشه ای فعال، تکنیک های آزادسازی میوفاسیال برای بیماران انجام گرفت و تمرینات پیش رونده عضلات کف لگن بر اساس قدرت اولیه بیمار تجویز گردید. در نهایت بیماران از نظر شدت دیسپارونی و وضعیت عملکرد جنسی (با پرسشنامه Female Sexual Function Index) بهبودی علائم، قدرت و تحمل عضلات کف لگن در دو مرحله قبل (اولین جلسه فیزیوتراپی) و بعد از مداخله (3 ماه) مورد ارزیابی قرار گرفت. در 32 بیمار باقیمانده مبتلا به دیس پارونیا با میانگین سنی 38+-1/24 سال، نمره شاخص میل جنسی (Desire) بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله، 0/95 واحد افزایش داشت (0/0001>P). نمره شاخص برانگیختگی (Arousal) بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله، 1/01 واحد افزایش یافت( 0/0001>P). نمره شاخص رطوبت مهبلی (Lubrication) بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله، 0/67 واحد افزایش داشت ( 0/0001>P). نمره شاخص اوج لذت جنسی(orgasm) بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله ، 0/71 واحد افزایش یافت ( 0/0001>P). نمره شاخص رضایتمندی (Satisfaction) بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله 1/03 واحد افزایش داشت ( 0/0001>P). نمره شاخص قدرت عضلات کف لگن (Strength) بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله، 2/44 واحد افزایش داشت ( 0/0001>P). نمره شاخص تحمل عضلات کف لگن (Endurance) بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله 7/06 واحد افزایش داشت که این افزایش با 0/0001>P معنی دار بود.