تاثیر آتورواستاتین در آسیب حاد نخاعی بدنبال تروما

Abstract

The aim of this study was to investigate the effect of atorvastatin on sensory and motor status and pain level of patients with acute spinal cord injury. In this clinical trial, 50 patients with acute spinal cord injury with A to C Frankel classification selected and randomly divided into two groups (each group included 25 patients). The two groups carefully matched in terms of age, sex and Frankel class. Group A in addition to conventional treatment, received atorvastatin and were evaluated after 3-months interval in terms of sensorimotor status and compared with group B. In our study, we had 24 patients with complete and 26 patients with incomplete spinal cord injury. In the 3-months follow up interval, in case group 9 of the 11 patients (81.81%) and in controls 11 of the 13 patients (84.61%) with complete SCI showed improvement symptoms. Also in patients with incomplete spinal cord injury in case group 2 of 12 patients (14.28%) and in controls 2 patients of the 10 patients (16.66%) showed improvement symptoms. But there was no significant difference between the two groups in each type of spinal injury (P = 0.63 and P = 0.64). The initial pain levels in the case and control groups based on the VAS system were 9.3 1.17 and 9.13 1.32 respectively (P = 0.9). Evaluation of pain level in patients in the 3-months follow up interval had a score of 2.01 1.12 and 3.9 1.4 in case and controls respectively. In this period, the reduction in pain was observed in both groups, but the decline was more common in cases than controls. But the difference between the two groups was not statistically significant (P = 0.064)., هدف این پژوهش بررسی تاثیر این دارو در وضعیت حسی حرکتی و حتی میزان درد در بیماران با آسیب حاد طناب نخاعی می باشد.در این مطالعه کارآزمایی بالینی 50 بیمار مبتلا به آسیب حاد نخاعی که درطبقه بندی فرانکل، جزو رده های A تا C هستند گزینش و ضمن همسان سازی دقیق از نظرسن، جنس و کلاس فرانکل، به دو گروه A و B (هر گروه شامل 20 بیمار) تقسیم شدند.گروه A ضمن انجام درمان های معمولی، تحت دریافت آتورواستاتین قرار گرفتند و پس از 3ماه از نظر وضعیت حسی و حرکتی تحت ارزیابی و مقایسه با گروه B قرار گرفتند.در مطالعه ما در هر دو گروه 22 بیمار با آسیب نخاعی Complete و 26 بیمار باآسیب نخاعی Incomplete وجود داشتند. در بازه 3 ماه بعد از شروع مطالعه، 1 بیمار از 11 بیمار(% 9,09 ) در گروه مورد با آسیب Complete بهبودی داشت. اما در گروه کنترل هیچیک از بیماران با آسیب نخاعی Complete بهبودی نداشتند.همچنین در بین بیماران با آسیب نخاعی Incomplete پنج بیمار از 14 بیمار (% 35,71 ) در گروه مورد و 4 بیمار از 12 بیمار (%33/33) در گروه کنترل بهبودی داشتند. اما در هیچ یک از انواع آسیب های نخاعی تفاوت معنی داری بین دو گروه مورد و شاهد مشاهده نگردید (به ترتیب P= 0/45 و p=0/61) . میزان درد بیماران در گروه مورد و کنترل بر اساس سیستم VAS، در ابتدای مطالعه به ترتیب‌برابر 9/3 1/17 و 9/13+-1/32 بود(P=0/9). در بررسی بیماران از نظر میزان درد 3 ماه‌بعد از شروع مطالعه در گروه مورد و کنترل به ترتیب برابر 1/12 2/01 و 3/9 1/4 بود. دراین بازه زمانی نیز کاهش در میزان درد در هر دو گروه مشاهده گردید، اما این کاهش در گروه‌مورد بیشتر از گروه کنترل بود. تفاوت بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. (0/064 = P)