تاثیر آموزش مهارتهای مقابله ای بر پرطاقتی دستیاران طب اورژانس با تاکید بر جنسیت، سن و سال تحصیل

Abstract

مطالعه حاضرباهدف دستیابی برتاثیرآموزش مهارتهای مقابله ای درتامین سلامت روانی و پرطاقتی دستیاران طب اورژانس باتاکیدبرجنسیت،سن وسالتحصیلی انجام پذیرفته است.مواد و روش کار:در این مطالعه کارآزمایی غیر بالینی به صورت قبل وبعد از مداخله، 52 دستیار طب اورژانس در سه رده تحصیلی (سال اول، دوم، سوم) از نظر پرطاقتی و تاثیر دوره آموزش مهارت های مقابله ای بر این وضعیت مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه ارائه شده شامل پرسشنامه دموگرافیک وپرسشنامه سنجش مقیاس پرطاقتی کوباسابودوازآنهاخواسته شدتاپرسشنامه راتکمیل کنند. دستیاران پس ازتکمیل پرسشنامه تحت یک دوره آموزشی مدیریت مواجهه باسختی قرارگرفتند ومجددابعدازگذرندن دوره آموزشی مربوطه تحت بررسی ازنظرپرطاقتی باتست کوباسا قرارگرفتند و نتایج به دست آمده مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج:در کل دستیاران مورد بررسی قبل و بعد از دوره آموزشی میانگین نمره تعهد 0.23 0.01 و 0.24 0.01 (P = 0.64)، چالش 0.52 0.016 و 0.52 0.014 (P = 0.81)، کنترل 0.29 0.01 و 0.31 0.02 (P = 0.38) و نمره کلی 35.42 1.29 و 36.18 1.4(P = 0.79) بود.در دستیاران سال اول قبل و بعد از دوره آموزشی میانگین نمره تعهد 0.19 0.01 و 0.29 0.04 (P = 0.03) و نمره کلی 31.48 1.68 و 39.005 3.4 (P = 0.04) بود. در دستیاران مجرد قبل و بعد از دوره آموزشی میانگین نمره تعهد 0.3 0.05 و 0.48 1.03 (P = 0.02) و نمره کلی 36.38 5.43 و 48.02 4.71 (P = 0.013) بود. افراد شرکت کننده بر اساس سن و جنسیت در مورد تاثیر دوره آموزشی مهارت های مقابله ای مورد بررسی قرار گرفتند که در هیچ یک از متغیر های مورد بررسی تفاوت معنی دار آماری به دست نیامد و سن و جنسیت دستیاران نقشی در تاثیر دوره آموزشی بر میزان پرطاقتی افراد نداشت (P > 0.05