مقایسه اثر دانازول واژینال با ترکیبات آگونیستی آزاد کننده هورمون گنادوتروپین در میزان خونریزی حین و بعد از جراحی هیسترسکوپیک

Abstract

بعنوان روش انتخابی، هیستروسكوپی می تواند جهت مشاهده و درمان پاتولوژی های داخل رحمی نظیر پولیپ ها، سپتا، فیبروئیدها و هیپرپلازی آندومتر بكار گرفته شود. با این حال بهترین دید وقتی حاصل می گردد كه آندومتر مسطح یا آتروفیك باشد، و یا خونریزی موجود طی هیستروسكوپی كم شده یا متوقف گردد. هم آگونیست های هورمون آزادكننده گونادوتروپین و هم دانازول در این زمینه موثر گزارش شده اند. این مطالعه درنظر داشته است كارایی دیفریلین (یك آگونیست صناعی هورمون آزادكننده گونادوتروپین) و دانازول واژینال را در اداره خونریزی رحمی غیرقابل كنترل در بیماران كاندید هیستروسكوپی بررسی نماید.مواد و روشها: در این مطالعه بالینی تك مركزی و یك سوكور، 145 بیمار كاندید هیستروسكوپی با خونریزی خفیف رحمی غیرقابل كنترل بطور تصادفی به دو گروه تقسیم و دانازول واژینال (200 میلی گرم دوبار در روز، 30 روز قبل از عمل، 73 نفر) و یا دیفریلین داخل عضلانی (2 بار به فاصله 28 روز، 60 روز قبل از عمل، 72 بیمار) دریافت نمودند. شدت خونریزی طی عمل بر اساس نظر جراح (I=منفی تا V=شدیدترین) و شفافیت محدوده دید (شفاف/تیره) بعنوان پیامد اولیه و عوارض حین و پس از عمل، زمان عمل، حجم مدیا، و میزان موفقیت بعنوان پیامد ثانویه درنظر گرفته شدند.نتایج: درجات I، II، III و IV خونریزی حین عمل در گروه دیفریلین بترتیب در 4/19%، 9/31%، 8/45% و 8/2%، و در گروه دانازول بترتیب در 1/78%، 9/21%، 0% و 0% گزارش شد (001/0>p). یك نمای شفاف در گروه دانازول در مقایسه با گروه دیفریلین بیشتر گزارش گردید (6/98% در برابر 2/29%، 001/0>p). هیچ یك از بیماران دو گروه دچار عوارض حین عمل نشدند. از نظر عوارض پس از عمل، تنها یك مورد تهوع در بین گیرندگان دانازول مشاهده شد (4/1%، 5/0=p). متوسط مدت عمل در گروه دیفریلین 64/10 دقیقه و در گروه دانازول 92/10 دقیقه بود (79/0=p). متوسط حجم مدیای انفوزیون شده در هر دو گروه 05/2 لیتر بود (99/0=p). میزان موفقیت در هر دو مداخله 100% بود.