ارتباط پلاسمایی اسید اوریک با نارسایی فیستول های شریانی - وریدی در بیماران تحت همودیالیز مزمن

Abstract

این مطالعه تلاش میکند تا اثرات اسیداوریک را برفیستول های شریانی-وریدی بررسی کند. دراین مطالعه تحلیلی مقطعی پرونده تعداد 140بیمار (93 مرد (%4/66) و47 زن (6/33%)) تحت همودیالیز مزمن به صورت گذشته نگر به مدت 5/3 سال، مورد بررسی قرارگرفت. اطلاعات دموگرافیک، وضعیت سیگارکشیدن، طول مدت دیالیز و سابقه نارسایی AVF ازطریق مصاحبه و اطلاعات آزمایشگاهی ماهانه شامل اسیداوریک، پروفایل چربی، قندخون ناشتا، آلبومین، اوره، کراتینین، مقادیر کفایت دیالیز محاسبه شده ماهانه از پرونده بیماران استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. از تعداد 140 بیمار مورد مطالعه 27 مورد (3/19%) دارای سابقه نارسایی فیستول بوده و113 مورد (71/80%) بدون سابقه بودند. میانگین سطح اسیداوریک بین افراد با و بدون سابقه نارسایی فیستول به این ترتیب بود: (7/105/8 در برابر1/13/6) تفاوت موجود بین دو گروه معنی دار بود (000/0=p) و از اسیداوریک >mg/dl 5/5 به طور قابل ملاحظه ای برمیزان نارسایی فیستول ها افزوده می شد. میانگین سطح کلسترول بین دو گروه به این ترتیب بود: ( 60 200 در برابر37146) تفاوت موجود بین دو گروه معنی دار بود (000/0=p). سایر متغیرها بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت . همبستگی معنی داری بین سطح پلاسمایی اسیداوریک با سایر متغیرها وجود نداشت.