بررسی سطح سایتوکین های پیش التهابی در شدت موکوزیت حاصل از رادیوتراپی

Abstract

The aim of this study was to detect a correlation between serum cytokine levels and severity of mucositis in head and neck (H&N) cancer patients receiving combined chemo-radiation therapy Thirty patients with H&N epithelial cancer were recruited to this study. All patients received radiotherapy to the H&N region, with doses ranging from 50-70 Gy. Chemotherapy with cisplatin, carboplatin, 5-fluorouracil and taxanes was given to high-risk patients, using standard chemotherapy protocols. Patients were evaluated for mucositis according to WHOs oral toxicity scale, and blood samples were drawn for pre-inflammatory cytokines (IL-1, andTNF-a) before and during treatment. The mucositis evaluation demonstrated mucositis grade IV in 33.3% of the patients after the 3rd treatment week. At the end of treatment, the number of patients with grade IV mucositis was less. Measurement of IL-1 and TNF-a before during and after radiotherapy showed that TNF-a concentration in serum decreased specially after 3rd week of treatment. But IL-1 didnt show significantly changes. Mucositis severity was in high grade at 3rd week in compare with before and after treatment., هدف این مطالعه بررسی سطح سایتوکین های پیش التهابی اینترلوکین 1 و TNF-a و ارتباطشان با شدت موکوزیت حاصل در بیمارانی است که جهت سرطانهای سر و گردن تحت درمان کمورادیاسیون قرار می گیرند. در این مطالعه از تعداد سی نفر از بیماران مبتلا به سرطانهای سر و گردن که علاوه بر درمانهای استاندارد کموتراپی شامل سیس پلاتین، کاربوپلاتین، 5-فلورواوراسیل و تاگزان تحت درمان با رادیاسیون در بازه 50-70 گری قرار می گیرند قبل و حین و بعد از درمان خونگیری به عمل آمده و سطح سایتوکین های پیش التهابی اینترلوکین 1 و TNF-a در آنها اندازه گیری می شود و شدت موکوزیت نیز بر اساس معیار های WHO مشخص می شود. در این مطالعه که بر روی سی بیمار دارای کانسر سر و گردن صورت گرفت 33% از بیماران بعد از هفته سوم درمان دچار موکوزیت گرید چهار شدند که این در مقایسه با پایان درمان بسیار بیشتر بود. اندازه گیری سایتوکین های پیش التهابی قبل، حین و در پایان درمان نشانگر کاهش میزان TNF-a به خصوص بعد از هفته سوم درمان بود. میزان اینترلوکین-1 تغییر چشمگیر معناداری را نشان نداد. شدت موکوزیت در هفته سوم درمان در مقایسه با آغاز و پایان درمان در حداکثر میزان خود بود.