بررسی نتایج درمانی بیماران مالتیپل مایلوما بدنبال پروتکل های مورد استفاده در بخش هماتولوژی انکولوژی بیمارستان شهید قاضی طباطبایی و کلینیک های دانشگاهی تبریز در پنج سال اخیر

Abstract

مقدمه: مالتیپل میلوما ناشی از تکثیر بدخیم پلاسماسل هایی است که از کلون منفرد مشتق شده اند.این بیماری منجر به تعدادی از اختلالات عملکرد ارگانی می گردد.درمان استاندارد اولیه بیماران، بستگی به این دارد که آیا بیمار کاندید پیوند اتولوگ سلولهای اجدادی (ASCT) هست یا خیر. در بیماران کاندید پیوند از VAD(وینکریستین و دوکسوروبوسین و دگزامتازون) یا D-T(دگزامتازون تالیدومید)، بعنوان درمان اولیه استفاده میشود. در بیمارانی که کاندید پیوند نیستند، درمان مشتمل بر پالس های متناوب از یک عامل آلکیله کننده نظیر ملفالان و پردنیزون است.از آنجایی که پروتکل های درمانی فوق برای بیماران مراکزآموزشی و درمانی تبریز مورد استفاده قرار میگیرد ،برآن شدیم تا پیامد این بیماران بدنبال دریافت پروتکلهای درمانی را مورد مطالعه قرار دهیم تا درمان مناسب را برای بیماران مشخص کنیم. روش کار:طی این مطالعه گذشته نگر، پرونده های مربوط به بیماران بستری در بیمارستان شهید قاضی طباطبایی و بیماران سرپایی کلینیک دانشگاهی ، در پنج سال اخیر،که دارای معیارهای ورود بودند،بر اساس پرسشنامه طراحی شده و تماس تلفنی مورد مطالعه قرار گرفتند.سپس داده های حاصل از مطالعه با استفاده از روش های آماری توصیفی (فراوانی درصد و میانگین انحراف معیار )، آزمون مجذور کای و آزمون تفاوت میانگین با استفاده از نرم افزار آماری SPSS15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج:در این مطالعه نتایج علایم بالینی و یافته های پاراکلینیکی مشابه مطالعات قبلی بود.بر اساس Wilcoxon Signed Ranks Test تغییرات قبل و بعد از درمان در بیماران معنی دار بود( p<0.001)و موثربودن هر سه پروتکل درمانی را در درمان بیماران نشان داد.ارتباط نوع پروتکل درمانی اولیه با بقا معنی دار نبود(p<0.336).میزان پاسخ درمانی مناسب درپروتکل های درمانی مورد مطالعه معنی دار بود(p<0.022).