مقایسه پیامدهای بالینی اپروچ جراحی ترانس اوله کرانون با اپروچ برایان مور در شکستگی های داخل مفصلی دیستال هومروس

Abstract

The purpose of this study was to compare term results in the treatment two approaches Bryan Morrey versus Trans olecranon. In the a descriptive analytical study, 30 patients with intra articular distal humerus type C fractures were divided into two groups of 15 patients. They were matched for age, sex and type of fracture. Patients were compared with complications including bone union rate, union time and functional ability. In this study, 30 patients, mean age 43.6 10.7 years, including 21 males and 9 females were studied. The two groups were matched for age and sex differences were not statistically significant. Union rate of Bryan Morrey approach was 100% and Trans olecranon was 86.7%, there was no significant difference between the two groups. Union duration in Bryan Morrey was 2.9 0.5 months in Trans olecranon 3.4 0.8 months. The time of the union between the two groups showed no significant difference. The most important complication of Trans olecranon group was nerve injury of ulna nerve , bursitis formation and nonunion in 2 cases (13.3%) and in the Bryan Morrey group was not complication. Time of operation for Bryan Morrey surgical approach was significantly less than the Trans olecranon(p<0.05). Elbow range of motion did not different between the two methods., هدف از این مطالعه مقایسه نتایج کوتاه مدت دو اپروچ برایان موری در مقابل ترانس اوله کرانون در درمان این نوع شکستگی ها است. در یک مطالعه توصیفی تحلیلی 30 بیمار دارای شکستگی داخل مفصلی دیستال هومروس تیپ C در دو گروه 15 نفری مورد مطالعه قرار گرفتند. آنها بر اساس سن و جنس و تیپ شکستگی همسان سازی شدند. بیماران از نظر عوارض ، میزان جوش خوردن ، مدت زمان جوش خوردن و توانایی عملکردی مورد مقایسه قرار گرفتند. در این مطالعه30 بیمار میانگین سنی 7/106/43 سال شامل 21 مرد و 9 زن مورد مطالعه قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن و جنس همسان بوده و تفاوت آماری معنی داری نداشتند. میزان جوش خوردگی در اپروچ برایان موری 100% و در ترانس اوله کرانون 7/86% بود که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. مدت زمان جوش خوردگی در برایان موری 5/09/2 ماه و در ترانس اوله کرانون 8/04/3 ماه بود که از نظر زمان جوش خوردگی بین دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. مهمترین عارضه در گروه ترانس اوله کرانون آسیب عصبی اولنا ، تشکیل بورسیت و عدم جوش خوردگی 2 مورد(3/13%) بود و در گروه برایان موری عارضه ای وجود نداشت. مدت زمان جراحی در اپروچ برایان موری به طور معنی داری کمتر از ترانس اوله کرانون بود(P<05/0). دامنه حرکات آرنج تفاوت چندانی بین دو روش نداشت.