مقایسه درمان شب ادراری با ترکیب دسموپرسین ـ تولترودین و دسموپرسین به تنهایی

Abstract

این مطالعه در صدد پیشنهاد درمانی موثرتر از دسموپرسین برای بیماری شب ادراری می باشد. در یک مطالعه کارآزمایی بالینی از دی ماه سال 90 تا بهمن 91 تعداد 100 بیمار در فاصله سنی 5 تا 16 سال را که با شکایت شب ادراری مراجعه کرده بودند مورد مطالعه قرار دادیم. بیماران به طور تصادفی به دو گروه A و Bتقسیم شدند. برای بیماران گروه A از قرص تولترودین 2 میلی گرم و اسپری دسموپرسین با دوز 20 میکروگرم هرشب و در گروهB از دارونما و اسپری دسموپرسین با همان دوز استفاده شد. تعداد دفعات شب ادراری را در طول هفته قبل و بعد از دریافت دارو و دارونما مقایسه وآنالیز کردیم. برای مقایسه پاسخ درمانی از تعریف استاندارد کمیته بین المللی بی اختیاری ادراری کودکان، استفاده نمودیم. میانگین سنی کل افراد مورد مطالعه 76/138/9 سال بود. دو گروه از نظر سن و جنس باهم همسان بودند (به ترتیب 547/0=P و 414/0=P). تفاوت تعداد دفعات شب ادراری در طول یک هفته در هر دو گروه قبل و بعد از درمان معنی دار بوده است و تعداد دفعات شب ادراری بعد از شروع درمان در هر دو گروه کاهش یافته بود (به ترتیب 001/0P< و001/0P< ). بر اساس معیار های ICCSدر گروه تحت درمان با دسموپرسین+تولترودین ،27 نفر(54%) پاسخ کامل، 17نفر(34%) پاسخ نسبی و 5 نفر(10%) پاسخ ناموفق داشتند. در گروه تحت درمان با دسموپرسین+پلاسبو،17 نفر(34%) پاسخ کامل، 23 نفر(46%) پاسخ نسبی و 10 نفر(20%) پاسخ ناموفق داشتند. پاسخ دهی به درمان در گروه دسموپرسین+تولترودین به صورت معنی داری بیش از گروه دسموپرسین+پلاسبو بوده است(049/0=P).