اثر گرلین بر استرس اکسیداتیو ایجاد شده در مغز توسط هیپوکسی سیستمیک حاد و مزمن در رتهای نر بالغ

Abstract

Back ground: Hypoxia is one of the important factors in formation of reactive oxygen species (ROS). Ghrelin is a peptide hormone that reduces oxidative stress. However, antioxidant effect of ghrelin on blood and brain in normobaric hypoxia condition has not yet been investigated. Material and methods: thirty-two animals were randomly divided into four (n=8) experimental groups: Control (C), ghrelin (Gh), hypoxia (H), hypoxic animals that received ghrelin (H+Gh). Normobaric systemic hypoxia (O2 11%) was induced in rats for 48 hours. Effect of ghrelin (80 g/kg, i.p) on serum TAC and MDA and brain SOD, CAT, GPX and MDA were assessed. Results: Hypoxia significantly (p<0.001) increased both blood and brain MDA Levels. Ghrelin treatment significantly (p<0.001) decreased blood MDA levels both in control and hypoxia, and brain MDA levels in hypoxia conditions. Brain SOD, CAT and GPX variations were not significant in two days of hypoxia. Ghrelin treatment also could not significantly increase activity of SOD, CAT and Gpx in brain. Total antioxidant capacity of serum increased in ghrelin treatment both in control and hypoxic conditions, although it was only significant (p<0.01) in control conditions., مقدمه:هیپوکسی یکی از فاکتورهای مهم در تشکیل گونه های واکنش پذیر اکسیژن(ROS)است. گرلین هورمونی پپتیدی است که استرس اکسیداتیو را کاهش می دهد. با اینحال، اثر آنتی اکسیدانی گرلین در سرم و مغز در شرایط هیپوکسی نورموباریک تاکنون بررسی نشده است.روش ها:پنجاه وشش رت ویستار بطور تصادفی به هفت گروه (هشت تایی) تقسیم شدند: کنترل (C)، گرلین دو روزه (Gh2)، گرلین ده روزه (Gh10)، هیپوکسی حاد (AH)، هیپوکسی مزمن (CH)، هیپوکسی حاد و گرلین (AH+Gh)، هیپوکسی مزمن و گرلین (CH+Gh). هیپوکسی سیستمیک نورموباریک (O2 11%)به مدت دو یا ده روز برای حیوانات القاء گردید. سپس اثر تزریق داخل صفاقی گرلین (g/kg 80) بر ظرفیت کل آنتی اکسیدانی (TAC) و مالونیل دآلدئید سرم(MDA) و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز(SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز(Gpx) ، کاتالاز (CAT)و MDA مغز بررسی گردید.نتایج:هیپوکسی حاد بطور معنی داری ) 001/0 (p<سطوح MDA سرم و مغز را افزایش داد. درمان با گرلین بطور معنی داری) 001/0 (p<سطوح MDA سرم و مغز را در هیپوکسی حاد کاهش داد. هیپوکسی مزمن بطور معنی دار موجب تغییر سطوح MDA سرم و مغز نشد ولی تزریق گرلین بطور معنی داری) 001/0(p<MDA سرم را در این شرایط کاهش داد. تغییرات SOD، Gpx و CAT در هیپوکسی حاد معنی دار نبودند. درمان با گرلین هم نتوانست بطور معنی دار فعالیت SOD، Gpx و CAT را در مغز افزایش دهد. القاء هیپوکسی مزمنبطور معنی دار) 05/0(p<فعالیت SOD و ) Gpx 05/0 (p<را افزایش داد. تزریق گرلین نیز توانست بطور معنی دار) 05/0 (p<فعالیت Gpx را افزایش دهد. هیپوکسی حاد یا مزمن و گرلین فعالیت CAT را تغییر ندادند. ظرفیت کل آنتی اکسیدانی سرم در درمان با گرلین در شرایط نورموکسی و هیپوکسی افزایش یافت، اگرچه این افزایش فقط در نورموکسی معنی دار) 01/0 (p<بود. گرلین TAC را در هیپوکسی مزمن نیز بطور معنی دار) 01/0 (p<زیاد کرد