ارزیابی میزان رزرو انقباضی بطن چپ با میلرینون استرس اکوکاردیوگرافی به عنوان عامل پیشگویی کننده پاسخ به درمان نارسایی پیشرفته قلبی در روش درمانی CRT(Cardiac Resynchronization Therapy)

Abstract

It is proved that CRT has a positive effect on the functioning of heart, decrease in the number of hospitalization days, and reduction in the mortality rate arising from cardiac insufficiency. However, with all the improvements in CRT systems, still 20 to 25% of patients do not benefit from this treatment method. In regard to the CRT systems high cost, needed intensive care, and the probability of complications that may inflict patients during the implantating or not to this invaluable treatment method. In a seminal study, cardiologists applied Dobutamine to predict the kind of response to CRT based on the existence of contractile reserve in the left ventricle. With regard to problems associated with the application of Dobutamin, we replicated this study with Milirnone. In a prognostic clinical experiment, in Shahid- Madani Cardiovascular Therapeutic and Educational Center affiliated to Tabriz Universitys medical school, 25 patients with severe cardiac insufficiency were studied. These patients were eligible for the study (LVEF < 35%, FC III or ambulatory IV, QRS 120MS who despite maximum medicinal treatment still symptomatic) and were thought that should be treated by CRT implantation. After 6MW test, the patients underwent echocardiography which was then repeated by Milirnone followed by CRT implantation. These patients underwent 6MW and echocardiography after 15241 days of follow up. In all three repetitions of the experiment, all echocardiographic criteria, especially E/E, LAVI, LVEF, and the end systolic and diastolic volumes and diameters were measured and registered. In all 25 patients (12 men and 13 women with the mean age of 5910), who were introduced for CRT implantation and undergone MSE, the absolute and relative amounts of LVEF increased meaningfully by 10% and 38%, respectively. The averages (means) found for other echocardiographic criteria were also meaningful. After 15241 days of follow up and excluding 3 patients from the study, the results of CRT implantation in 22 patients (10 men and 12 women) were evaluated. According to the improvements in echocardiographic criteria, especially the 5% absolute increase in LVEF, 18 patients out of 22, (82%), had responded positively to CRT while the remaining 4 patients (18%) had not responded as expected. In patients who had responded positively to CRT, there was a perfect correlation between the results of Milirnone Stress Echo, i.e., left ventricles contractile reserve, and CRT results. This kind of correlation was not observed among the patients who did not respond positively to Milirnone. On the other hand, one of the patients who had not responded positively to Milrinone did not respond positively to CRT either. Compared to the negatively responded group, the 6MW test too showed better results in the positively responded group both before the study and after the CRTs were embedded., هدف از این مطالعه، ارزیابی میزان رزرو انقباضی بطن چپ با میلرینون استرس اکوکاردیوگرافی به عنوان عامل پیشگویی کننده پاسخ به درمان نارسایی پیشرفته قلبی در روش درمانی CRT(Cardiac Resynchronization Therapy) می باشد.در یک کارآزمایی بالینی آینده نگر در مرکز آموزشی- درمانی قلب و عروق شهید مدنی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز تعداد 25 بیمار مبتلا به نارسایی شدید قلبی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند (LVEF < 35% ، FC III or ambulatory IV وQRS duration بیشتریا مساوی 120 میلی ثانیه که علیرغم درمان دارویی حداکثری هم چنان علامت دار هستند ) و کاندید تعبیه CRT بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران پس از انجام تست 6MW، اکوکاردیوگرافی شده و مجددا این کار با داروی میلرینون انجام و سپس CRT برایشان تعبیه می شد. بعد از میانگین 41152 روز پیگیری دوباره تحت 6MW و اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند.در هر سه بار تمام معیارهای اکوکاردیوگرافیک و بخصوص E/E, LAVI,LVEF و حجم ها و دیامترهای پایان سیستولی و دیاستولی اندازه گیری وثبت می شد. در تعداد 25 بیماری که جهت تعبیه CRT ارجاع شده وتحتMSE قرار گرفتند( 12 مرد و 13 زن با میانگین سنی 1059 سال )، میانگین LVEF به میزان 10% بطور مطلق و 38% بطور نسبی افزایش پیدا کرده و کاملا معنی دار بود.در مورد سایر معیارهای اکوکاردیوگرافیک هم میانگین اختلافات معنی دار بود. بعد از میانگین 41152 روز پیگیری و کنار گذاشتن تعداد 3 بیمار نتایجCRT در22بیمار(10مرد و 12زن) بررسی گردید. بر اساس بهبود وضعیت معیارهای اکوکاردیوگرافیک. بویژه افزایش مطلق حداقل 5% در LVEF ، 18 نفر(82%) به CRT پاسخ مناسب داده بودند در حالیکه 4 نفر(18%) نتیجه مناسبی نگرفتند .در بیماران پاسخ داده به CRT مطابقت کاملی بین نتایج میلرینون استرس اکو یعنی وجود رزرو انقباضی بطن چپ و نتایجCRT وجود داشت در حالی که این مطابقت در بین بیماران پاسخ نداده وجود نداشت. از طرف دیگر یک بیمار که به میلرینون پاسخ نداده بود، به CRT هم پاسخ نداد. تست 6MW هم در ابتدای مطالعه و هم پس از تعبیه CRT در گروه پاسخ داده بهتر از گروه پاسخ نداده بوده و اختلاف معنی داری بین آنها وجود داشت.