تاثیر جراحی اصلاحی یا تسکینی قلب کودکان در اختلاف فشار دی اکسیدکربن شریانی و انتهای بازدمی درآ نومالیهای مادر زادی قلب

Abstract

Various palliative or total corrective operations are done in children with congenital heart disease (CHD). Incomplete total correction or non adequate operations are the most common reason for postoperative complications. In patients with normal cardiopulmonary function, the end-tidal carbon dioxide tension (ETPCO2) accurately approximates the arterial carbon dioxide tension (PaCO2) and there is a small difference (3-5 mmHg) between PaCO2 and ETPCO2 (PaCO2- ETPCO2= DPCO2), but in most of children with CHD the DPCO2 is increased. We hypothesized that DPCO2 may be affected by the type of cardiac operation, and moves to normal values. There is not any study about the effect of kind of operation on post operative on DPCO2. Thus in a prospective study we tested this hypothesis. In a prospective study, during a 9 months period 200 infants and children, 1 month up to 12 year candidate for corrective or palliative cardiac surgery were enrolled to this study. Sufferings from other organic disease were excluded from study. Patients were grouped in four G1 (decreased pulmonary blood flow (PBF) and right to left shunt), G2 (decreased PBF without any shunt), G3 (increased PBF and left to right shunt) and G4 (CHD with normal PBF without any intracardiac shunt). After anesthesia induction as routine practice an artery and central venous catheter were placed. Anesthesia was induced with ketamine 2 mg/kg, fentanyl, 3 إg/kg and cisatracurium 0.2 mg/kg, after preoxygenation. Using blood gas measurement (ABG) and a sidestream capnography simultaneously PaCO2 and PETCO2 were measured for each patient after induction of anesthesia, before skin incision, 10 minutes after CPB, at the end of surgery and before extubation. When CPB not be used, PCO2 was measured 10 minutes before and after procedure. Demographic and other data such as diagnosis and operation type needs to inotrope, the time of mechanical ventilation and ICU stay and mortality were recorded. 56, 5, 123 and 16 patients were enrolled in groups G1 (TOF, VSD/PS, ASD/PS, ASD/TS), G2 (TGA, TS, PS), G3 (VSD, ASD, PDA, AV canal defect) and G4 (MS, AS, Aortic coarctation), respectively. Total corrective and palliative procedures were done in 154 and 46 patients, respectively. Mortality rate was 7%, 8 and 6 patients died in corrective and palliative procedures, respectively. Patients demographic data were not different between four groups or between two operation types. Also DPCO2 was higher than normal values in all groups; however there was a good relation between ETPCO2 and PaCO2 in all times in every group. DPCO2 was comparable between all groups (P<0.05). During operative and post operative periods there was not any meaningful change in DPCO2 in any group (P<0.05). Also DPCO2 was higher in patients who were candidate for palliative procedures than others who were candidate for corrective procedures; we dont see any changes in DPCO2 in any of them. Also, needs to inotropic support was higher in corrective procedures (p=0.019), need to mechanical ventilation support was higher in palliative procedures (p=0.011); however mortality rate and ICU stay time were the same., هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر جراحی اصلاحی یا تسکینی قلب کودکان در اختلاف فشار دی اکسیدکربن شریانی و انتهای بازدمی درآ نومالیهای مادر زادی قلب می باشد.طی یک مطالعه آینده نگر در طی 9 ماه 200 کودک زیر 12 سال با بیماری مادرزادی قلبی کاندیدای اعمال جراحی تسکینی یا اصلاح کامل وارد مطالعه شدند. مبتلایان به بیماری سایر ارگانها از مطالعه کنار گذاشته شدند. بیماران در چهار گروه G1 (کاهش جریان خون ریوی همراه با شانت راست به چپ)، G2 (کاهش جریان خون ریوی اما بدون شانت)، G3 (افزایش جریان خون ریوی با شانت چپ به راست) و G4 (آنومالیهای بدون شانت با جریان خون طبیعی ریوی) تقسیم شدند. آماده سازی، القاء و نگهداری بیهوشی و تعبیه کاتتر شریانی و وریدی بصورت روتین بخش انجام گرفت. پس از القای بیهوشی و لوله گذاری، کاپنوگرافی مداوم انجام گرفت. در زمانهای مختلف حین و بعد از عمل آنالیز گازهای خون شریانی (ABG) انجام و فشار همزمان PaCO2 و ETPCO2 ثبت شدند. ABG ده دقیقه پس از القای بیهوشی، بلافاصله قبل از برش، حدود 10 دقیقه قبل و بعد از کاردیوپولموناری بای پس (CPB) و پایان عمل انجام شد. در اعمال تسکینی که از CPB استفاده نمی شد، ABG ده دقیقه قبل از شروع و بعد از اقدام تسکینی صورت گرفت. تمامی کودکان با لوله تراشه به ICU منتقل شدند. کاپنوگرافی و ABG بلافاصله پس از انتقال به ICU و نیز قبل از جدا سازی از ونتیلاتور تکرار شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آماری Pearson test،Independent sample t test ،Chi- square و Repeated Measures of ANOVAاستفاده شد.نتایج: در گروه های G1 (TOF، VSD/PS، ASD/PS و ASD/TS)، G2 (PS، TS، TGA)، G3 (VSD، ASD، PDA و AV canal defect)و G4 (AS, aortic coarctation و MS) بترتیب 56 بیمار ، 5 بیمار، 123 بیمار و 16 بیمار قرار گرفتند. در 46 بیمار عمل تسکینی و 154 بیمار عمل اصلاح کامل انجام گرفت. از نظر داده های دموگرافیک بین گروههای چهار گانه و دو نوع عمل تسکینی واصلاح کامل تفاوتی وجود نداشت. میزان DPCO2 در تمامی گروهها بالاتر از میزان طبیعی بوده اما همیشه ارتباط معنی داری بین فشار دی اکسید کربن شریانی و انتهای بازدمی در طول زمانهای مختلف مشاهده شد. میزان DPCO2 بین گروهها یکسان بود (05/0<P) و بعد و در طی عمل تغییری نداشت(05/0<P). هرچند میزان DPCO2 در بیماران کاندیدای اعمال تسکینی بالاتر از اعمال اصلاحی بود اما بعد از عمل نسبت به قبل از عمل تغییری نداشت. هر چند نیاز به اینوتروپ در اعمال اصلاح کامل بیشتر بود اما زمان تهویه مکانیکی کمتر از اعمال تسکینی بود. زمان بستری در ICU و میزان مورتالیته در گروه ها و اعمال مختلف متفاوت نبود.