اثر آنالوگ های پروستاگلاندین روی ضخامت قرنیه ی بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه باز

Abstract

در این مطالعه، بر آن شدیم تا تاثیر داروی لاتانوپروست را برضخامت مرکزی قرنیه بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه باز بررسی نماییم.روش کار: در این مطالعه90 بیمار (171چشم) مبتلا به گلوکوم زاویه باز مراجعه کننده به درمانگاه نیکوکاری تبریز، در دو گروه دریافت کننده لاتانوپروست و دریافت کننده سایر داروهای پایین آورنده فشار داخل چشمی به جز لاتانوپروست مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات پاکیصمتریک اولیه بیماران قبل از شروع درمان از پرونده‌صها جمع‌صآوری شد و در صورت نیاز به پاکیصمتری مجدد، این کار در فاصله‌صهای زمانی 6 ماه و 12 ماه بعد از شروع درمان انجام شد و مورد آنالیز قرار گرفت. متغیر اصلی مورد بررسی ضخامت مرکزی قرنیه بیماران در دو گروه بود. سایر اطلاعات بیماران اعم از سن، جنس، نوع گلوکوم، داروهای مصرفی، نوع درگیری یک طرفه یا دو طرفه چشمی نیز ثبت شدند.نتایج: تعداد 62 بیمار (116 چشم) با میانگین سنی 86/10 5/64 سال (2/74% مذکر) تحت درمان با لاتانوپروست و28 بیمار (55 چشم) با میانگین سنی69/11 43/66 سال (4/71% مذکر) تحت درمان با سایر داروهای آنتیصگلوکوم قرار گرفتند. صرف نظر از نوع گلوکوم در بیماران گروه دریافت کننده لاتانوپروست، ضخامت مرکزی قرنیه در تمام بازه های زمانی به صورت معنی داری کاهش یافته بود (001/0 > P). در گروه دریافت کننده سایر داروها کاهش ضخامت مرکزی قرنیه در بررسی ماه دوازدهم معنی دار بود (001/0 > P). در گلوکوم زاویه باز اولیه تحت درمان با لاتانوپروست کاهش ضخامت مرکزی قرنیه در کلیه بازه های زمانی به صورت معنی داری مشاهده شد. ولی مصرف سایر داروها در این بیماران از ماه دوازدهم تغییرات معنی داری نشان داد (004/0 = P). در گلوکوم ثانویه ضخامت مرکزی قرنیه در کلیه فاصله های زمانی صرف نظر از نوع داروی مصرفی کاهش معنی داری داشت.