مقایسه کنترل علایم بیماران آرتریت روماتویید فعال در دو درمان دریافت پالس دگزامتازون و متیل پردنیزولون

Abstract

هدف از این مطالعه استفاده از دوزهای سوپرافارماکولوژیک استیروئید جهت کنترل علائم تشدید بیماران آتریت روماتوئید و جلوگیری از تخریب مفصلی می باشد. در این مطالعه که یک کارآزمایی بالینی 2 سوکور است 50 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید که بیماری آنها بر اساس معیارهای کالج روماتولوژی آمریکا تشخیص داده شده و در بخش روماتولوژی مرکز آموزشی درمانی امام رضا(ع) بستری شدند براساس جدول اعداد تصادفی به دو گروه جهت دریافت پالس متیل پردنیزولون و پالس دگزامتازون تقسیم شده و ویژگی های دموگرافیک بیماران در چک لیستها ثبت گردید .کلیه داده های آماری با نرم افزار SPSS17 تحت آنالیز قرار گرفت و05/0 P< معنی دار تلقی شده است. ارزیابی فعالیت بیماری در بیماران با آرتریت روماتوئید فعال براساس سیستم امتیاز دهی DAS28 انجام شد. میانگین امتیاز DAS1 در گروه متیل پردنیزولون و در گروه دگزامتازون بود)02/0(P=.میانگین امتیاز DAS2 در گروه متیل پردنیزولون و در گروه دگزامتازون بود)57/0P= (.میانگین امتیاز DAS3 در گروه متیل پردنیزولون و در گروه دگزامتازون بود) 95/0P= (.که در ویزیت2 و 3 تفاوت معنی دار آماری از نظر امتیاز DAS28 در 2 گروه وجود نداشت. و عوارض داروئی در دو گروه اختلاف معنی دار آماری نداشت .