بررسی ظهور گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال درکانسر غیر سلول کوچک ریه بر حسب دیفرانسیون سلولی

Abstract

Introduction: Non-small cell lung carcinoma (NSCLC) is the most prevalent cause of death due to cancer worldwide and includes about 85% of all lung cancers. One of probable therapeutic goals is epidermal growth factor receptor (EGFR) which is the first of four members of ErbB family. Because of the lack of related studies, we decided to evaluate the expression of this receptor and its relation with stage, cellular differentiation and kind of the tumor. Methods: During one year 50 patients with NSCLC were studied. Paraffin block with 3-4 micron sections were cut and were colored with n-vision method. If 30% or more of neoplastic cells had positive membrane it was assumed as a positive result and if it was cytoplasmic or less than 30% it was presumed as a negative result. Results: In our study 50 tissue specimen extracted from patients having NSCLC were evaluated. 57.1% of patients were male. Average age was 58.98 11.66 years. 15 patients (30%) had squamous cell carcinoma 23 (46%) had adenocarcinoma and 12 (24%) had carcinoid tumor. Most of the patients (52%) had well differentiated tumor. Sampling was done by biopsy in 16 patients (32%), pneumonectomy in 10 (20%) and lobectomy in 24 patients (48%). Overall 23 patients (46%) were negative for EGFR expression which 13 of them (26%) were cytoplasmic and 10 (20%) were without color. 5 (10%) were 1+, 3 (6%) were 2+, 17 (34%) were 3+ and 2 (4%) were 30% two plus and 40% three plus. There was no statistically significant relation between EGFR with gender and because of inappropriate distribution of data and having a small population studied; it was not possible to evaluate the relationships between these variants, مقدمه: کارسینوم غیر سلول کوچک ریه (NSCLC) شایع‌صترین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در سرتاسر جهان است(1-2) و در حدود 85% سرطان‌صهای ریه را شامل میصشود(3). یکی از اهداف مورد نظر در درمان، گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال (EGFR) است(4) که اولین عضو از 4 عضو خانواده ErbB میصباشد. با توجه به وجود مطالعات اندک مرتبط، بر آن شدیم تا به بررسی بروز این گیرنده و ارتباط آن با دیفرانساسیون سلولی بپردازیم.روش کار: طی یک سال تعداد 50 بیمارمبتلا به کانسر غیر سلول کوچک ریه مورد بررسی قرار گرفتند. بلوک های پارافینی باضخامتهای 4-3 میکرونی برش داده شده و با روش n-vision رنگ آمیزی انجام شد. اگر 30% یا بالاتر از سلول های نئوپلاستیک دارای Positive Membrane میصبود مثبت در نظر گرفته شده و اگر سیتو پلاسمی یا کمتر از 30% بود منفی در نظر گرفته شدند.نتایج: در مطالعه ما 50 نمونه بافتی به دست آمده از بیماران مبتلا به کارسینوم غیر سلول کوچک ریه مورد بررسی قرار گرفت. 1/57% بیماران مذکر بودند. متوسط سن بیماران در این بررسی 66/11 98/58 سال بود. 15 بیمار (30%) به کارسینوم سلول سنگفرشی، 23 نفر (46%) به آدنوکارسینوم و 12 مورد (24%) به کارسینوئید تومور مبتلا بودند. بیشتر بیماران (52%) تمایز سلولی خوب داشتند. نمونه‌صبرداری در 16 مورد (32%) به صورت بیوپسی، در 10 مورد (20%) به روش پنومونکتومی و در 24 مورد (48%) به صورت لوبکتومی انجام شده بود. در مجموع 23 مورد (46%) از نظر بیان EGFR منفی بودند که 13 مورد (26%) سیتوپلاسمیک و 10 مورد (20%) بدون رنگ بودند. 5 مورد (10%) 1+، 3 مورد (6%) 2+ ،17 مورد (34%) 3+ و 2 مورد (4%) به صورت ترکیب 30% از 2+ و 40% از 3+ بودند. بین بیان گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال با متغیر جنس ارتباط معنیصدار آماری وجود نداشت و در مورد سایر متغیرها به دلیل توزیع نامناسب داده‌صها و حجم پایین نمونه بررسی ارتباط آنها مقدور نبود