مقایسه اثرات درمانی هیدروکسی کلروکین و متوتروکسات در درمان بیماران مبتلا به اسکلرودرمی لوکالیزه

Abstract

The aim of this study is survey of hydroxychlroquine and methotrexate effects in the treatment of morphea. In a double blind randomized clinical trial, we studied 30 patients with localized sclerodermia who achieved inclusion criterias in the form of two groups (group A under treatment with methotrexate and group B under treatment with hydroxychlroquine, 15 patients in each group) stiffness of the skin and pruritus Was evaluated in the week 4, 8 and 12 examinations and all the data from patients was analyzed with appropriate analytical tests. In our study, 9(36%) of patients was male and 16 (64%) was female. The mean age of the patients was 36.813.5 yrs. Patients were at the age range of 13 yrs to 74 yrs. Mean MSS score for patients in methotrexate groiup before the intervention was 12.33.7 that decreased to 7.22.8.this number in the hydroxichlroquin group decreased from 10.74.1 to 7.73.4 and there was a significant difference between two groups analytically. The VAS regarding to stiffness of skin and cutaneous involvement before and after the treatment was significantly different (P=0.0001)., هدف از این مطالعه مقایسه اثرات درمانی هیدروکسی کلروکین و متوترکسات در درمان اسکلرودرمی لوکالیزه است.در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور، 30 بیمار با تشخیص قطعی اسکلرودرمی لوکالیزه که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، در قالب دو گروه (بترتیب گروه A تحت درمان با متوتروکسات و گروه B تحت درمان با هیدروکسی کلروکین، هر گروه 15 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. بهبود سفتی و خارش بیماران طی معاینات هفته 4، 8 و12 بعد از شروع درمان بررسی شده و در مرحله نهایی تمام اطلاعات بیماران با آزمون های آماری مناسب مورد آنالیز قرار گرفتند.در کل، 9 نفر (36 درصد) از بیماران مرد و 16 نفر (64 درصد) هم زن بودند. میانگین سنی کل بیماران مورد بررسی، 5/13 8/36 سال بود که در محدوده سنی 74-13 سال قرار داشتند. متوسط نمره MSS قبل از مداخله در گروه تحت درمان با متوتروکسات، 7/3 3/12 بود که به 8/2 2/7 کاهش یافته بود. در گروه تحت درمان با هیدروکسی کلروکین هم از 1/4 7/10 به 4/3 7/7 کاهش یافته بود که تفاوت آن از لحاظ آماری در هر دو گروه معنی دار بود(0001/0= P). تفاوت VAS مربوط به سفتی و شدت درگیری پوستی بعد از درمان نسبت به قبل از درمان نیز در هر دو گروه معنی دار بود(0001/0= P).