اثر تزریق موضعی گزیلوکائین بر درد پس از سزارین

Abstract

This study aimed at evaluating the efficacy of local Xylocaine use in relieving the post-cesarean pain. In this controlled double blind clinical trial, 200 pregnant women candidates of CS were enrolled in Tabriz Alzahra and Taleghani Teaching Centers in a 12-month period of time. The patients were randomized in four 50-patient group receiving 20 ml of 1% Xylocaine solution+epinephrine intramuscularly, subcutaneously or intramuscular+subcutaneously; or 20 ml of 0.9% normal saline (the control group). Pain was assessed by visual analogue scale (VAS) on 0.5, 1, 2, 3, 6, 12 and 24 hours, postoperatively. The earliest time and doses of postoperative analgesia, as well as the condition of wound were also determined and compared between the four groups. Post operative pain scores on all intervals were significantly higher in the controls with no significant difference between the Xylocaine receivers. The mean earliest time of analgesic requirement was significantly lower in the control group comparing with the cases. The three case groups were comparable in this regard. The mean dosage of analgesic was significantly higher in the case group comparing with that in the intramuscular and intramuscular-subcutaneous groups with no significant difference between the cases. The wound complications were absent or minor. , هدف از این مطالعه بررسی کارایی استفاده موضعی از گزیلوکایین در کاهش درد پس از زایمان بطریق سزارین بوده است. در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور شاهددار، 200 زن باردار کاندید زایمان بطریق سزارین طی مدت 12 ماه در مراکز آموزشی-درمانی الزهرا (س) و طالقانی تبریز وارد مطالعه شدند. این بیماران بطور تصادفی به چهار گروه 50 نفری تقسیم شده و 20 میلی لیتر گزیلوکایین 1% همراه با اپی نفرین بطریق داخل عضلانی، زیرجلدی یا داخل عضلانی بهمراه زیرجلدی و یا 20 میلی لیتر نرمال سالین 9/0% (گروه شاهد) دریافت نمودند. شدت درد بر اساس مقیاس چشمی آنالوگ در مقاطع زمانی 5/0، 1، 2، 3، 6، 12 و 24 ساعت بعد از عمل تعیین شد. کوتاه ترین زمان نیاز به ضددرد دوز آن و نیز وضعیت زخم نیز تعیین و بین چهار گروه مقایسه گردید. شدت درد پس از سزارین در تمامی مقاطع بررسی شده در گروه شاهد بطور معنی داری بیشتر از گروه های دریافت کننده گزیلوکایین بود؛ ولی تفاوتی بین گرنده های گزیلوکایین نداشت. متوسط زمان درخواست اولین بی دردی پس از عمل در گروه شاهد بطور معنی داری کمتر از گروه های دیگر بود. بین گروه های مداخله از این نظر تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. متوسط دوز داروی ضددرد پس از عمل در گروه های دریافت کننده لیدوکائین موضعی به روش داخل عضلانی و توام بطور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود، ولی بین گروه های مختلف مداخله تفاوت معنی دار آماری نداشت. عوارض مرتبط با زخم وجود نداشته یا جزئی بودند.