اثر بخشی بالینی کپسول داکسی سیکلین با کپسول سولفات روی در درمان بیماران مبتلا به آکنه وولگاریس

Abstract

Acne vulgaris is a common skin disease affecting many adolescent and young adults throughout their life. Oral antibiotics are one of commonly used drugs in acne treatment which have resistance in long term treatment, so the use of other therapies is necessary. The effects of zinc on acne treatment are reported in previous studies. Current study evaluates therapeutic effects of doxycycline and zinc in acne treatment. Methods: In a double-blinded randomized clinical trial, 78 patients with mild to moderate acne vulgaris in groups receiving 100 mg doxycycline daily and 30 mg elemental zinc daily for three months were studied. All patients received similar topical antibiotic. Side effects were recorded. Serum zinc levels, drugs effectiveness and patients satisfaction of therapies during study were evaluated between groups. Results: Changes in mean inflammatory and non-inflammatory lesions score had significant difference in each group, but the difference between groups was not significant. Reduction in total lesion score was significantly higher in doxycycline group than zinc sulfate group (p<0.001). Patients satisfaction rate in doxycycline group was higher than zinc sulfate group. Complication rate was significantly higher in doxycycline group than zinc sulfate group at eighth week (p=0.04); there was no complication in week 12. Serum zinc level changes during study were not significant in each group, but the difference between groups was significant (p=0.03). Conclusion: Oral zinc and doxycycline both are effective in acne treatment; however, treatment with oral doxycycline has higher effectiveness and satisfactory rate, but higher complication rate than zinc and is a better choice of acne treatment in patients with gastrointestinal tolerance. Oral zinc could be used in treating antibiotic resistant type, especially in those with long term treatment, آکنه وولگاریس یک بیماری شایع پوستی می باشد که بسیاری نوجوانان و جوانان را در دوره‌صای از زندگی درگیر میصکند. یکی از شایع‌صترین درمان‌صهای مورد استفاده در آکنه آنتیصبیوتیک خوراکی می باشد که با بروز موارد مقاوم به درمان به علت مصرف طولانیصمدت همراه بوده و لذا استفاده از سایر روشهای درمانی ضروری می باشد. تأثیر روی در درمان آکنه در بررسیصهای قبلی گزارش شده است. مطالعه حاضر به بررسی مقایسه‌صای اثرات درمانی داکسیصسیکلین و روی در درمان آکنه می پردازد.روش کار: طی یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوصکور، 78 بیمار مبتلا به آکنه وولگاریس خفیف تا متوسط در دو گروه دریافت کننده روزانه 100 میلیصگرم داکسیصسیکلین و دریافت کننده 30 میلیصگرم روی المنتال برای مدت 3 ماه ارزیابی شدند. بیماران هر دو گروه آنتیصبیوتیک موضعی یکسانی دریافت داشتند. عوارض جانبی ثبت گردید. سطح سرمی روی، میزان اثربخشی داروصها و نیز میزان رضایتمندی بیماران در سیر مطالعه بین دو گروه بررسی شدند. نتایج: تغییرات در میانگین اسکور ضایعات التهابی، غیر التهابی در هر دو گروه معنی دار بوده، ولی تفاوت موجود بین دو گروه معنی دار نبود. میزان کاهش در اسکور کلی در گروه داکسیصسیکلین نسبت به گروه سولفات‌صروی بطور بارزی بیشتر بود(001/0p<). میزان رضایتمندی بیماران گروه داکسیصسیکلین نسبت به گروه سولفات‌صروی بطور بارزی بیشتر بود. میزان عوارض بطور بارزی در گروه داکسی-سیکلین بیشتر از گروه سولفات‌صروی در هفته هشتم بود(04/0=p). هیچ عارضه‌صای در دو گروه در هفته 12 مشاهده نشد. تغییرات سطح سرمی روی در مدت مطالعه در دو گروه معنی دار نبوده، در حالیکه تفاوت بارزی در تغییرات سطح سرمی روی بین دو گروه وجود داشت(03/0=p).