مقایسه عفونت کاتتر موقت دیالیزبا و بدون لاک کردن کانتر با اتانول

Abstract

در بیماران همودیالیزی حضور کاتتر یک عامل خطر عمده برای ایجاد باکتریمی بوده و میتواند باعث عوارض تهدید کننده حیات شامل شوک سپتیک، اندوکاردیت، آرتریت سپتیک و استئومیلیت یا آبسه اپیدورال گردد. لاک کردن کاتتر با مواد ضد میکروبی روشی موثری است که برای کاهش عفونت های مربوط به کاتتر مورد استفاده قرار گرفته است.مواد و روش کار:در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 60 بیمار دچار نارسایی مزمن کلیه که نیاز به همودیالیز با کاتتر موقت بوده و شرایط ورود به مطالعه را داشتند، در قالب دو گروه مداخله و کنترل (بترتیب گروه A و B هرکدام 30 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. در گروه کنترل برای همودیالیز از کاتتر لاک شده با هپارین و در گروه مداخله از کاتتر لاک شده با هپارین و اتانول استریل استفاده شد. نتایج از نظر عفونت محل کاتتر، پس از یک ماه استفاده از کاتتر در دو گروه مورد ارزیابی و مقایسه قرارگرفت.نتایج و یافتهها:در کل، 26 نفر (3/43 درصد) از بیماران مرد و 34 نفر (7/56 درصد) هم زن بودند. میینگیی سنییکل بیماران مورد بررسی، 1/18 6/57 سال بود که در محدوده سنیی88-17 سال قرار داشتند. تب و لرز حین دیالیز در هر دو گروه مورد بررسی، تنها در یک مورد (3/3 درصد) مثبت و در 29 مورد (7/96 درصد) دیگر منفی بود. جواب کشت بعمل آمده از محصول آسپیراسیون کاتتر دیالیز و کشت خون در هر دو مورد، بعد از ارسال به آزمایشگاه استاف اورئوس گزارش شد. تفاوت بین دو گروه بیماران مورد بررسی از نظر عفونت کاتتر از لحاظ آماری معنی دار نبود(75/0= P).