بررسی کارایی وجود محدوده حرکتی فعال طبیعی آرنج در تعیین نیاز یاعدم نیاز به انجام رادیوگرافی دربیماران باترومای بسته آرنج در بیماران مراجعه کننده به اورژانس

Abstract

This study examines which components of elbow examination have the best correlation with radiographic findings. Over the one year period (2009-2010) all patients to Emergency department of Emaqm Reza University Hospital at Tabriz with an injury to the elbow were included in the study. A proforma was completed nothing the patient's age, sex and elbow examination. Radiographs were obtained and reported by a Consultant Radiologist who was unaware of the clinical findings. A significant injury was defined as the presence of a fracture, a joint effusion, or both. The study collected data from 102 patients with elbow injuries . Radiographs were obtained of all of them. The average age of the patients was 32.221.6 with a range of 5-87 years. Physical examination, loss of full elbow full extension, full flexion, pro/supination was found in 26 (25.4% of all patients). Presence of a fracture were found among 34.6% of patients with abnormal physical examination and 1.3% of patients with normal physical examination (P=0.001). Joint effusion were found among 50% of patients with abnormal physical examination and 2.6% of patients with normal physical examination (P=0.001)., این مطالعه همراهی بین یافته های بالینی آرنج و گرافی بیماران را مورد ارزیابی قرار می دهد.کلیه بیماران با شکایت ترومای آرنج مراجعه کننده به اورژانس مرکز آموزشی درمانی امام رضا(ع) در تبریز در طی یکسال (89-1388)، جمعیت نمونه مطالعه را تشکیل می دهند. چک لیست هایی شامل سن، جنس، و معاینه بالینی بیماران تکمیل گردید. گرافی آرنج درخواست شده و توسط متخصص رادیولوژی که از نتایج معاینه بالینی بیماران بی اطلاع بوده است تفسیر گردید. آسیب مفصل آرنج با رویت شکستگی و افیوژن در گرافی و یا هر دو تعریف گردید.داده های مربوط به 102 بیمار مبتلا به ترومای آرنج گردآوری شد. برای تمامی بیماران گرافی انجام گرفت. میانگین سنی بیماران 6/212/32 در محدوده 87-5 سال بوده است. معاینه بالینی شامل محدودیت حرکتی در اکستانسیون، فلکسیون، پروناسیون و سوپیناسیون در 26 بیمار (4/25% بیماران) یافت شد. شواهد شکستگی در 6/34% بیماران با محدوده حرکتی ابنرمال مفصل آرنج و 3/1% بیماران با محدوده حرکتی نرمال مفصل یافت شد (001/0=P). افیوژن بافتی در 50% بیماران با محدوده حرکتی ابنرمال مفصل آرنج و 6/2% بیماران با محدوده حرکتی نرمال مفصل یافت شد (001/0=P).