ماست سل ها به عنوان یک عامل پیش آگهی در کارسینوم سلول سنگفرشی مری

Abstract

Squamous cell Carcinoma of esophagus is one of most common cancers of gastrointestinal tract which have worse prognosis and have high incidence in Iran. One of probable prognostic factors of esophagus SCC which have more attention nowadays is mast cell density (MCD) in tumoral tissue. Effect of MCD in prognosis of most human tumors is known and studies goes on. Mast cells could be target of recently developed chemotherapy agents and this causes increasing studies in this subject. In this study 78 patient with SCC of esophagus in pT=3 selected and MCD counted with toluidine blue staining and relationship with survival were analyzed. Patient compared in identical groups of lymph node involvement and post surgery complementary therapy. there was significant decrease in survival in patients with high MCD with Kaplan-Meier Method. P<0.001 these relation also found in the identical groups of lymph node involvement and post surgery therapies., هدف از این مطالعه، بررسی ماست سل ها به عنوان یک عامل پیش آگهی در کارسینوم سلول سنگفرشی مری می باشد. در این تحقیق بیماران مبتلا به کانسر سلول سنگفرشی مری که تومور آنها در مرحله pT=3 بود انتخاب شدند و دانسیته ماست سل بافتی آنها در لبه مهاجم تومور به وسیله رنگ آمیزی تولوئیدن بلو تعیین شد و ارتباط آن با طول عمر بعد از عمل آنها بررسی شد. برای کنترل عوامل مخدوش کننده بیماران بطور مجزا از نظر درگیری لنف نود و درمان مکمل بعد از جراحی در گروه های یکسان با همدیگر مقایسه شدند. ارتباط معنی داری بین دانسیته ماست سل بافتی در لبه مهاجم تومور با بقای بیمار وجود داشت و بیمارانی که ماست سل بافتی بالاتری داشتند بقای کمتری داشتند. P<0.001 این نتایج وقتی که بیماران از نظر درگیری لنف نود و درمان بعد از جراحی در گروه های یکسان بررسی شدند نیز وجود داشت.