رابطه رتینوپاتی دیابتی واختلال عملکرد بطن چپ در بیماران دیابتی با تابلوی آنژین صدری ناپایدار

Abstract

This study aimed at evaluating probable association between diabetic retinopathy and left ventricular dysfunction in diabetic patients with unstable angina (UA). In this analytic-descriptive cross-sectional study, 200 diabetic patients with UA (100 cases with diabetic retinopathy and 100 cases without diabetic retinopathy) were enrolled in Tabriz Teaching Hospital during a 13-month period of time. Left ventricular ejection fraction (LVEF), as well as the frequency of cases with left ventricular dysfunction (LVEF<50%) were compared between the two groups and different severities of diabetic retinopathy. Patients demographics (age, sex, body mass index), as well as other conventional risk factors of coronary artery disease (hypertension, dyslipidemia, smoking, familial history) were comparable between the two groups. Mean diagnosis time of DM was significantly higher in the patients with diabetic retinopathy (8.406.60 y vs. 3.813.58 y; p<0.001). Mean LVEF was significantly lower in the same group, as well (50.506.91% vs. 53.074.87%; p=0.003). Frequency of cases with left ventricular dysfunction was significantly higher in the group with diabetic retinopathy (31% vs. 12%; p=0.001, OR=3.33, 95%CI:1.58-7.14). This difference was significant after adjusting for duration of DM (p=0.001; Exp(B)=0.24). The frequency of cases with left ventricular dysfunction was significantly but not independently higher in patients with proliferative vs. nonproliferative diabetic retinopathy. , هدف از این مطالعه بررسی ارتباط احتمالی بین رتینوپاتی دیابتی و اختلال عملکرد بطن چپ در بیماران دیابتی با علایم آنژین ناپایدار است. در این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی، 200 بیمار دیابتی با آنژین ناپایدار (100 مورد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی و 100 مورد فاقد رتینوپاتی دیابتی) در مرکز آموزشی-درمانی مدنی تبریز طی مدت 13 ماه ارزیابی شدند. کسر جهشی بطن چپ و نیز درصد موارد دچار نارسایی بطن چپ (50%> کسر جهشی بطن چپ) بین دو گروه و نیز شدت های مختلف رتینوپاتی دیابتی مقایسه گردید.اطلاعات دموگرافیک بیماران (سن، جنس، شاخص توده بدنی) و نیز سایر عوامل خطر مرسوم بیماری عروق کرونری (فشارخون بالا، دیس لیپیدمی، مصرف سیگار، سابقه خانوادگی) بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت. متوسط مدت زمان تشخیص دیابت قندی در گروه مبتلا به رتینوپاتی دیابتی بطور معنی داری بیشتر بود (60/640/8 در برابر 58/381/3 سال‌؛ 001/0>p). متوسط کسر جهشی بطن چپ در همین گروه بطور معنی داری کمتر بود (91/650/50 در برابر 87/407/53 درصد؛ 003/0=p). درصد موارد دچار اختلال عملکرد بطن چپ در گروه مبتلا به رتینوپاتی دیابتی بطور معنی داری بیشتر بود (31% در برابر 12%؛ 001/0=p، 33/3=OR، 14/7-58/1 :CI95%). این تفاوت پس از حذف تاثیر مدت دیابت قندی نیز معنی دار گردید (001/0=p، 24/0=Exp(B)). درصد موارد با اختلال عملکرد بطن چپ در گروه با رتینوپاتی دیابتی تکثیری بطور غیرمعنی دار ولی غیرمستقل بیشتر از گروه با رتینوپاتی دیابتی غیرتکثیری بود.