عوامل موثر در پیامد (سرانجام) سندرم گلین باره کودکان

Abstract

هدف از این مطالعه ، بررسی پیش آگهی کوتاه مدت (نارسایی تنفسی و مرگ) و دراز مدت (بهبود حرکتی) این سندرم در کودکان و ارزیابی متغیرهای پیش گویی کننده سیر آن می باشد.روش و مواد:در این مطالعه مقطعی بیمارانی با تشخیص GBS بر اساس معیارهای بین المللی از نظر علائم بالینی و سیر مورد بررسی قرار گرفتند. پیش آگهی بد کوتاه مدت ، بیماران با شدت معلولیت بالای 4 (مرگ یا نارسایی تنفسی) و پیش آگهی بد طولانی مدت ، مدت زمان طولانی برای کسب راه رفتن مستقل تعریف شدند. تمام بیماران حداقل تا زمان کسب راه رفتن مستقل پیگیری شدند.نتایج: از سال 1379 تا 1389، 432 بیمار با سندرم گیلن باره در بیمارستان کودکان تبریز بستری شدند. میانگین سنی کودکان 7/3 15/5 سال و 54% آنها مذکر و 46% آنها مونث بودند. 1/56% بیماران یک عفونت را در طی 4 هفته قبل گذرانیده بودند. در اوج شدت ضعف 8/88% بیماران قادر به راه رفتن مستقل نبودند.1/39% بیماران گرفتاری اعصاب کرانیال داشتند، 3/16% درگیری سیستم اتونوم و 9/45% درد نوروپاتیک داشتند. 8/14% نیاز به ونتیلاسیون کمکی پیدا کردند.5/1% بیماران فوت نمودند.بر اساس مطالعه الکتروفیزیولوژیک، 6/45% بیماران الگوی دمیلینیزان، 8/39% الگوی اکسونال، 1/3% غیر کلسیفیه و 4/11% الگوی نرمال داشتند. در 9/71% بیماران پروتئین مایع مغزی نخاعی بیش از 40mg/dl بود.سن پایین P=0/003، درگیری اعصاب کرانیال P=0/00،درگیری اعصاب اتونوم 00P=0/، با پیش آگهی بد کوتاه مدت همراه بودند.برای پیش آگهی طولانی مدت، درجه معلولیت بیشتر در طی مرحله حاد (بیش از 4) با P=0/00 درگیری اعصاب کرانیال (P=0/003) دیس فونکسیون اتونوم (P=0/00) به عنوان عامل پیشگویی کننده برای کسب توانایی راه رفتن مستقل مطرح بود