تاثیر پنتوکسی فیلین در مردان نابارور مبتلا به آستنواسپرمی بر تحرک اسپرم و میزان زنده ماندن اسپرم در محیط کشت

Abstract

We investigated the in vitro effect of pentoxifylline on motility and viability of spermatozoa in samples of infertile oligoasthenozoospermic males. In this observer-blind clinical trial, semen samples of 25 infertile oligoasthenozoospermic males were collected in Tabriz Alzahra Teaching Center during a 12-month period of time. After isolation of spermatozoa by the Swim-up method, they were randomized in four groups in ISM1 environments; the controls treated normally; group 1 treated by pentoxifylline at a dose of 50microg/ml, group 2 treated by pentoxifylline at a dose of 100microg/ml, and group 3 treated by pentoxifylline at a dose of 200microg/ml. Sperm motility and viability were compared among the groups on 45min, 24h, 36h and 48h intervals. Mean percentages of motile sperms were 54, 8.40, 2.80 and 0 percent in control group; 54, 7.72, 1.12 and 0.40 percent in group 1; 54, 8.60, 1.12 and 0.40 percent in group 2, and 54, 16, 4.80 and 1.40 percent in group 3 on the mentioned intervals, respectively. Mean percentages of motile sperms decreased significantly in each group by the end of study (p<0.001). There was not a significant difference between the four groups in this regard (p=0.19). Mean percentages of live sperms were 98.40, 51.40, 20.60 and 6.00 percent in control group; 98.40, 50.40, 18.80 and 5.40 percent in group 1; 98.40, 51.40, 21.00 and 6.20 percent in group 2, and 98.40, 69.20, 38.60 and 14.60 percent in group 3 on the mentioned intervals, respectively. Mean percentages of live sperms decreased significantly in each group by the end of study (p<0.001). This decrease was significantly lower in group 3 comparing with that in other groups (p=0.01). , هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر پنتوکسی فیلین در مردان نابارور مبتلا به آستنواسپرمی بر تحرک اسپرم و میزان زنده ماندن اسپرم در محیط کشت می باشد. در این کارآزمایی بالینی یک سوکور، نمونه های مایع منی 25 مرد نابارور الیگوآستنواسپرمیک در مرکز آموزشی-درمانی الزهرا تبریز طی مدت 12 ماه بررسی شد. پس از جداسازی اسپرم ها به روش Swim-up، نمونه ها در محیط ISM1 بطور تصادفی به چهار دسته تقسیم شدند: گروه شاهد که بطور عادی بررسی گردیدند، در گروه 1 که پنتوکسی فیلین با دوز 50 میکروگرم در میلی لیتر به محیط کشت اضافه شد؛ در گروه 2 که پنتوکسی فیلین با دوز 100 میکروگرم در میلی لیتر به محیط کشت اضافه شد؛ و در گروه 3 که پنتوکسی فیلین با دوز 200 میکروگرم در میلی لیتر به محیط کشت اضافه شد. تحرک و میزان زنده ماندن اسپرم 45 دقیقه و 24، 36 و 48 ساعت بعد مقایسه گردید. متوسط درصد اسپرم های متحرک در فواصل زمانی اشاره شده در گروه شاهد بترتیب 54، 40/8، 80/2 و 0 درصد؛ در گروه 1 بترتیب 54، 72/7، 12/1 و 40/0 درصد؛ در گروه 2 بترتیب 54، 60/8، 12/1 و 40/0 درصد؛ و در گروه 3 بترتیب 54، 16، 80/4 و 40/1 درصد بود. متوسط درصد اسپرم های متحرک درون هر گروه با گذشت زمان تا پایان مطالعه بطور معنی داری کاهش یافت (001/0>p). بین چهار گروه در این زمینه تفاوت معنی داری وجود نداشت (19/0=p). متوسط درصد اسپرم های زنده در فواصل زمانی اشاره شده در گروه شاهد بترتیب 40/98، 40/51، 60/20 و 6 درصد؛ در گروه 1 بترتیب 40/98، 40/50، 80/18 و 40/5 درصد؛ در گروه 2 بترتیب 40/98، 40/51، 21 و 20/6 درصد؛ و در گروه 3 بترتیب 40/98، 20/69، 60/38 و 60/14 درصد بود. متوسط درصد اسپرم های زنده درون هر گروه تا پایان مطالعه بطور معنی داری کاهش یافت (001/0>p). این کاهش در گروه 3 بطور معنی داری کمتر از گروه های دیگر بود (01/0=p).