تغییر روش ترخیص از ریکاوری در جراحی کاتاراکت بیماران سالمند با استفاده از روش "بیهوشی کامل داخل وریدی "در بیمارستان چشم نیکوکاری

Abstract

The objective of this study is to change recovery discharge method in elderly undergoing cataract surgery by TIVA in our hospital. Ninety patients in 2 groups 45 on each one more than 65 year old and ASA physical status class II, III were studied. The induction of anesthesia performed with bolus dose of remifentanil 1 g/kg and propofol 2 mg/kg and the intubation was done after cisatracorium 0.15mg/kg. In group one for maintenance of anesthesia remifentanil 0.05 g /kg/min and propofol 60-100 g /kg/min were infused. In group 2 a mixture of N2o+o2 50% each and isoflurane 1.5% were given to the patients. At the end the discharge criteria including eye opening , stating the name and the time of discharge were recorded in 2 groups . The age and gender were equal in both groups. Some data like duration of the surgery, return of breathing and the extubation time made no difference in both groups. From the end of surgery to the time of discharge from recovery all data such as eye opening, stating name and the time of ability to discharge had significant differences between 2 groups (P value <0.0005). 15 patients in TIVA group and 22 in group isoflurane received ephedrine., هدف از این مطالعه تغییر روش ترخیص از ریکاوری در جراحی کاتاراکت سالمندان با استفاده از روش TIVA بوده است. تعداد 90 بیمار در دو گروه 45 نفری با سن بالای 65 سال با کلاس ASA فیزیکی II و III تحت بررسی قرار گرفتند. اینداکشن بیهوشی با دوز بولوس رمیفنتانیل به میزان g/kg1 و پروپوفول mg/kg2 و سپس سیس آتراکوریوم g/kg15/0 تزریق و بعد از آن لوله‌گذاری انجام میشد، سپس در گروه اول رمی فنتانیل به میزان g/kg/min05/0 و پروپوفول g/kg/min100-60 انفوزه می شد. در گروه دوم ادامه بیهوشی با o2 + N2o هر کدام 50 درصد و ایزوفلوران 5/1درصد ادامه مییافت. در انتها شرایط ترخیص بیماران از جمله زمان باز کردن چشم ها و گفتن نام و زمان ترخیص از ریکاوری ثبت میشد. از نظر سن و جنس دو گروه تفاوتی نداشتند. تا زمان اتمام عمل متغیرهای موجود از جمله طول مدت عمل، برگشت تنفس و پایان عمل تا در آوردن لوله تراشه در هر دو گروه یکسان بودند. متغیرهای بعد از پایان عمل تا زمان ترخیص از ریکاوری مثل فاصله زمانی از در آوردن لوله تراشه تا تحویل بیمار به ریکاوری ، باز کردن چشم ها ، گفتن نام و رسیدن به معیارهای ترخیص از ریکاوری در هر دو گروه اختلاف معنی داری داشتند. ( 0005/0> (P-value در گروه TIVA جمعا در 15 مورد نیاز به افدرین و آتروپین و در گروه ایزوفلوران در 22 مورد نیاز به تزریق افدرین وجود داشته است.